Zasada wzajemności recenzja

To jest moje pierwsze spotkanie z twórczością pani Agnieszki Peszek, ale podejrzewam, że nie ostatnie. Autorka wykorzystała, dość popularny pomysł na fabułę, ale w sposób niebanalny, ciekawy i oryginalny.

Pierwsza część książki bardzo mnie zaintrygowała, ale z zapowiedzi wiedziałam, że ten temat nie będzie kontynuowany, a posłuży do innego celu. Tak też się stało. Kolejne części opowiadają o dorosłym życiu Szymona, który zdominowany przez matkę, musi radzić sobie w życiu zarówno osobistym, jak i zawodowym. Nie jest to proste, gdyż zaborcza kobieta ma inne plany dotyczące ukochanego syna. Mężczyzna wbrew planom matki został psychologiem, ta jednak nie chcąc go opuszczać pomogła mu nie tylko przygotować gabinet, ale również została jego recepcjonistką.

W dniu, w którym zgłosił się do niego mężczyzna, któremu wydawało się, że potrącił kogoś ze skutkiem śmiertelnym, na drodze, życie głównego bohatera uległo zmianie.

Autorka pokazuje jak traumatyczne wydarzenia sprzed lat potrafią wpłynąć na resztę naszego życia. Podczas czytania miałam pewne wyobrażenie bieżących wydarzeń. Wszystko układało się w spójną całość i niczym puzzle wskakiwało co chwilę na swoje miejsce. Jednak zakończenie pokazało jak bardzo się myliłam. Już wcześniej pani Agnieszka dała do myślenia, ale ja, mimo wszystko byłam wierna swojej wizji. Ciekawa jestem czy uda wam się wcześniej odkryć manipulację.

Książka to kryminał ze świetnie skonstruowaną intrygą, w którym tytuł "Zasada wzajemności "pasuje jak ulał. Pokazany jest łańcuch zależności i przymusu odwzajemnienia w ramach zobowiązania. Bez trudu można wkręcić się w wir wydarzeń i obserwować cały przebieg poczynań sprawcy.

Bardzo dobrze poprowadzona jest warstwa psychologiczna. Obraz matki, która manipuluje własnym dzieckiem, tak aby osiągnąć własny cel. Chora nadopiekuńczość, która niszczy, zamiast łączyć i budować.

Kryminał, który nie przeraża grubością z dobrze poprowadzoną fabułą. Zachęcam do przeczytania