Zaraza recenzja

"Zaraza" to już czwarty tom kryminału o losach komisarza Igora Brudnego, autorstwa Przemysława Piotrowskiego.

Nad Zieloną Górą znów zbierają się ciemne chmury. W pobliskim lesie znaleziono zwłoki zamordowanej kobiety, z której ktoś wypompował całą krew - morderca zostaje okrzyknięty "Wampirem". Z każdym dniem ofiar przybywa, a sprawę otrzymuje Julia Zawadzka, która będzie musiała zmierzyć się z nowymi wyzywaniami pod okiem nowego prokuratora. Za to Igor Brudny powoli dochodzi do siebie, po tym jak cudem uszedł z życiem z zasadzki psychopatycznego mordercy. Do jego drzwi zapuka młoda zdesperowana kobieta, która poprosi go o pomoc w odszukaniu swojej starszej siostry. Niewinna pomóc przerodzi się w prawdziwy koszmar...

"Zaraza" to już kolejna część znakomitego kryminału, który charakteryzuje się dopracowaną i wielowątkową fabułą z mrocznym klimatem w tle. Od razu uprzedzam, że moja opinia może nie być do końca obiektywna. Dlaczego? Bo bardzo lubię tą serię i na wiele mogę przymknąć oko.😉 Jednak zacznijmy od początku. Tak tak przyznaję się, że po paru pierwszych stronach, jakoś nie byłam przekonana do tej historii. Czułam pustkę i to dosłownie.💔 Wydaje mi się, że brało się to stąd, że nadal miałam żal do autora, że uśmiercił moich ulubionych bohaterów (mowa o Zimnym i Warszawskim). Oczywiście w zamian pojawiło się kilka nowych postaci i powoli gdzieś to w końcu zatrybiło, jednak potrzebuję troszkę więcej czasu, by przyswoić nowych bohaterów. Taką nową postacią, o której warto wspomnieć to Mściwój Kruszwica - cicha woda, która brzegi rwie, która pewnie nie raz jeszcze nas zaskoczy. Co ciekawe w tej części mamy wiele ofiar i nie będzie to sprawka jednego mordercy! O nie. Tu wiele osób będzie mieć krew na rękach, a niektórzy będą się nawet w niej kąpać i pić. Czyli czyste szaleństwo, które przeplatać się będzie z wyrachowanym bestialskim złem, tylko po to, by dotrzeć do celu i zaspokoić swoje chore pragnienia. Na dodatek poznajmy nowe oblicze Igora - to już nie tylko twardy facet, który nie cofnie się przed niczym, by rozwiązać sprawę - to również wrażliwy mężczyzna, który daje nadzieje i szanse na nowe życie. Podsumowując, to bardzo pozytywnie odebrałam tą część, choć nie ukrywam, że trochę się jej bałam. Fabuła spójna, a wątek z Kołłątajem został ciekawie wpleciony i trochę namieszał na końcu. Sądzę nikt nie spodziewał się takiego obrotu sprawy, nie wspominając już o odkryciu Gruszczyńskiego. Chyba nikogo nie zaskoczę wiadomością, że w przyszłym roku możemy spodziewać się kolejnego spotkania z Igorem. Zachęcam do zapoznania się z tą serią, jeśli ktoś z Was jeszcze tego nie zrobił.