Żar recenzja

Pierwsze określenie, jakie przychodzi mi na myśl, gdy myślę o tym kryminalnym debiucie - niepokojący. To właśnie to uczucie towarzyszyło mi od pierwszych zdań książki.
Warunki, w jakich autorka wprowadza nas na karty powieści, wydają się być idylliczne. Gorące lato, młodzi ludzie, którzy spotkali się po długiej rozłące i mogą wreszcie celebrować swoją relację, ciepłe piwo pite prosto z butelki - taki obraz beztroskiej młodości, rządzącej się własnymi prawami. Od samego początku jednak wyraźnie wyczuwalna jest atmosfera niepewności. Czuć jakieś czające się za rogiem zło. I choć dom, wokół którego w książce dzieją się najgorsze dramaty, nosi miano nawiedzonego, to nie żadne złe moce są faktyczną przyczyną tragedii, jaka wstrząsa mieszkańcami wioski.

Dwie płaszczyzny czasowe, dwa pokolenia i łączące je przerażające wydarzenia, które dotykają kolejne osoby. Samobójstwo ukochanego chłopaka silnie wpłynęło na dalsze życie młodej Leny. Okazuje się jednak, że przekleństwo tego wydarzenia po latach spływa niczym fatum na syna bohaterki. Jego dziewczyna zostaje znaleziona martwa w strasznym domu, a on sam znika bez śladu. Równolegle ruszają poszukiwania Jaśka oraz śledztwo w sprawie śmierci Kasi. Matka chłopaka oraz wujek zmarłej, będący jednocześnie policjantem, wkraczają na ścieżki zła. Idąc tą drogą, będą musieli przebrnąć przez bagno tajemnic z przeszłości i zmierzyć się z okrutnymi faktami, dotyczącymi osób z ich najbliższego otoczenia.

Ile podłości można wybaczyć z miłości? Jak bardzo krzywdy doznane w dzieciństwie wpływają na nasze dalsze losy? I wreszcie jak dalece można wytłumaczyć czynione zło trudną przeszłością? Czy w ogóle można?

Książka skonstruowana została doskonale. Kilka przedstawionych nam po kolei wątków łączy się płynnie, tworząc historię, która przyprawia o ciarki na plecach. Trzymająca w napięciu, chwilami dojmująco smutna, książka o prawdziwych ludziach, którzy walczą o normalność dla siebie i bliskich, mimo upadków i wielu kłód, napotykanych na drodze. Wreszcie o tym, jak skrajnie bezwzględny potrafi być człowiek opętany pragnieniem zemsty, człowiek, który często okazuje się niezwykle bezbronny wobec swoich słabości i kotłujących się w jego wnętrzu demonów, pragnących wychynąć na światło dzienne i siać wokół spustoszenie.