Ślepy tunel recenzja

Tove Asterdal, wcześniej pracowała, jako dramaturg i dziennikarz dała się już poznać polskim czytelnikom w mrocznej, oryginalnej debiutanckiej powieści „Kobiety na plaży” w 2014 r., która wykracza poza ramy typowego kryminału. Potem ukazały się jeszcze „Grobowiec z ciszy”, a następnie w 2016 roku „Weź mnie za rękę”. Teraz kolejny raz zawitała w lipcu w nasze progi dzięki Wydawnictwu Sonia Draga z wydaną przez nich książką „Ślepy tunel”. Chociaż Tove jest uważana za jednego z czołowych szwedzkich pisarzy kryminalnych, nie zaklasyfikowałbym tej książki, jako czysto kryminalną, ale przede wszystkim, jako dramat historyczny z wątkami wydarzeń, o których nie miałam pojęcia. Podobnie jak w przypadku „Białej chryzantemy” Mary Lynn Bracht, „Ślepy tunel” Tove Alsterdal odsłania inne popełnione okropności, które zostały zagłuszone historiografiami hitlerowskich spustoszeń podczas II wojny światowej. W tym przypadku chodzi o losy ludzi w Sudetach, które Czechosłowacja scedowała na III Rzeszę w układzie monachijskim w 1938 roku i która wróciła do Czechosłowacji po zakończeniu wojny w 1945 roku. Dramat historyczny, w którym konsekwencje czynów z dawnych lat, sięgają naszych czasów.

„Ślepy tunel” jest, zupełnie czymś innym niż wyobraża sobie czytelnik nastawiony na kolejny thriller czy kryminał. Zbrodnia tak naprawdę jest tylko tłem, dla przedstawienia ciekawszych zagadnień. Perypetie szwedzkiej pary z problemami, która postanowiła rozpocząć nowy rozdział swojego życia w Czechach, są pretekstem do przedstawienia zaskakujących i tajemniczych wydarzeń. Zagadkowa śmierć, postaci, które kryją tajemnice sprzed lat, miasteczko z niechlubną przeszłością. Tove Asterdal stworzyła historię, która urzeka i wzrusza. Największą zaletą tej powieści, jest wysoki kunszt pisarski autorki, która posługuje się wspaniałym, dojrzałym językiem. W umiejętny sposób prowadzi rozwój fabuły, która intryguje, ale niestety brak tu rosnącego napięcia. To opowieść o niełatwych losach przesiedleńców z czasów drugiej wojny, tematach, o których nadal niechętnie, mówi się w małych czeskich miejscowościach. Przedstawia bolesne i fascynujące życiorysy osób, które zamieszkują tereny przygraniczne. Wstydliwe tajemnice małej miejscowości, które autorka odkrywa krok po kroku.

Złapała mnie ta powieść i trzymała aż do końca, bo jest tak napisana, że koniecznie chciałam poznać finał tej historii. Polecam. Warte przeczytania. Zmusiła mnie do refleksji i zadumy, zapadła głęboko w pamięć. Polityka, historia, teraźniejszość i przeszłość, tajemnice rodzinne przeplatające się wzajemnie. Bardzo dobra powieść, która nawiązuje do historii, o której mało się mówi albo w ogóle. Lubię takie książki, w których pisarze ważą się poruszać tematy mało popularne a czytelnik możne pogłębić swoją wiedzę.

„ Zmieńmy nazwy miast i wsi, ulic i placów, zdejmijmy wszystkie szyldy i namalujmy nowe. W taki oto sposób pozbywamy się wspomnień o tym, co było, tworzymy wielkie zapomnienie.”

Za pasjonującą lekturę dziękuję Wydawnictwu Sonia Draga.