Buntowniczka z pustyni recenzja

Amani mieszka w Dustwalk, czyli biednym mieście gdzieś pośród piasku pustyni. Z całego serca marzy o tym, aby dostać się do swojej ciotki mieszkającej w stolicy kraju. Aby to osiągnąć, musi jednak mieć pieniądze. Dlatego też poznajemy ją w Deadshot na konkursie strzeleckim, przebraną za mężczyznę. Spotyka ona też tam Obcokrajowca - Jina, który wkrótce zostanie jej kompanem w podróży... I w walce.

Tytułowa Buntowniczka, czyli właśnie Amani irytuje i jednocześnie sprawia, że nie sposób jej nie polubić. Mimo wszystko fajnie byłoby i mam nadzieję, że dowiemy się więcej o jej przeszłości w następnych tomach. Jest ona bohaterką dość jednowymiarową, ciężko się z nią utożsamiać. Niestety, również wątek romantyczny nie jest najmocniejszą stroną tej książki i wydaje mi się, że został do niej niejako na siłę wepchnięty. Za to zdecydowanym plusem jej płynny i bardzo wciągający przebieg akcji, a ponadto sam świat przedstawiony. Szczególnie na uwagę zasługują mity i legendy, wśród których nasza Buntowniczka została wychowana. Są bardzo ciekawe, a ponadto mają wpływ na dalsze wydarzenia, co uważam za wielki plus.
 Niestety, książka jako osobna historia wypada dość blado. Liczne przeskoki w fabule, częste zwroty akcji, a ponadto nagłe pojawianie się i znikanie postaci zamiast zaciekawić sprawia wrażenie chaosu, przez który musiałam robić sobie nawet kilkudniowe przerwy od książki, bo po prostu straciłam wątek główny. Jako pierwszy tom trylogii jednak prezentuje się on bardzo zachęcająco, bo człowiek naprawdę ma ochotę dowiedzieć się, co stanie się dalej z tą całą historią. Mimo wszystko jednak uważam, że ta książka ma naprawdę spory potencjał i warto ją przeczytać po to chociażby, aby sięgnąć po dalsze tomy.