Narośl recenzja

Sięgając po tę książkę nie miałem pojęcia, że losy bohaterów, aż tak mocno na mnie wpłyną.

Kolejny raz autorka zaserwowała mi bardzo interesującą historię – wyprawę w nieznane.

Oto oni – Oliwia i Krzysztof – dwójka bohaterów tej opowieści, których połączyła miłość... na całe życie. I choć oboje pochodzą z zupełnie różnych światów to wydaje się, że świat połączył ich losy nierozerwalną nicią utkaną z niteczek ogromnej miłości.

Śledziłem ich losy. Kibicowałem im. Uśmiechałem się do nich.

Książkę zaczyna się od sceny w domu Oliwii i Krzysztofa. Oto byłem świadkiem odkrycia dwóch ciał – kobiety i mężczyzny leżących na łóżku w małżeńskiej sypialni. Okazuje się, że... no właśnie – co też tutaj się wydarzyło?

Na kolejnych stronach książki autorka przedstawiła mi historię Oliwii i Krzysztofa sprzed zdarzenia, o którym piszę wyżej. Cofnęliśmy się do początku ich znajomości, podążając poprzez ślub i późniejsze codzienne ich życie.

Pojawiła się tutaj dodatkowo m.in. postać policjantki Renaty, której nie do końca wszystko pasuje. Drąży. Dopytuje. A co z tego wyniknie to już dowiesz się sam(a) sięgając po "Narośl".

Zanurzając się w tę opowieść czułem się niczym schizofrenik, którego umysł podpowiada jedno, a serce coś zupełnie innego. Ta historia rozrastała się "niczym pajęczyna smuta przez wyjątkowo cierpliwego pająka". Autorka rozdrobniła fabułę na kilka wątków, które początkowo wyglądały na zupełnie niezwiązane ze sobą, by finalnie połączyć je w całość.

Podobała mi się kreacja bohaterów. Uważam, że autorka zrobiła tutaj świetną robotę. Czułem się wodzony za nos. W miarę, gdy poznawałem ich losy to szala mojej sympatii przechylała się to z jednej na drugą osobę, by znów przechylić się na inną. Czułem się skołowany i... zmanipulowany.

W pewnym momencie czułem, że ta opowieść staje się dla mnie jak "narośl, która czerpie od swojej ofiary życiodajne soki, niewiele dając od siebie". Ogarnęło mnie zmęczenie... byłem emocjonalnie rozerwany pomiędzy bohaterami. Miałem poczucie wędrówki donikąd, jakbym meandrował po nurtach beznadziei. To było dobre!

Jeśli szukasz książki, która od pierwszych stron cię zaciekawi i sprawi, że ogarnie cię "czytelniczy szał", to gwarantują, że jest to tytuł odpowiedni dla ciebie.
Polecam! Czytaj!
___________
Pani Agnieszko, dziękuję za tę czytelniczą podróż. Pisze pani, że to "pierwsza powieść z gatunku thriller psychologiczny, w której zdecydowanie mniej jest kryminał". Gratuluję, bo wyszło wyśmienicie. Lektura wciągnęła mnie bez reszty, a warstwa psychologiczna w powieści pięknie dopełniła fabułą. Brawo!