Zanim zgaśnie iskra Tom I recenzja

„Zanim zgaśnie iskra” to debiutancka powieść Dagmary Zielant – Woś, po którą sięgnęłam z wielkim zainteresowanie. Przyznam szczerze, że się nie zawiodłam, a książka wzbudziła we mnie wiele emocji, poruszyła serce i pokazała jak wiele możemy stracić niezależnie od nas, a wyłącznie za sprawą decyzji drugiej osoby.

Elsa to kobieta, która za sprawą tego, co ją w życiu spotkało, stała się niezwykle zamkniętą osobą. Postanowiła odciąć się od świata, zupełnie wyizolować i zacząć swoje indywidualne życie tylko z samą sobą oraz wiernymi towarzyszami, czyli kotem i dwoma hartami. Na kompletnym odludziu znalazła swój kawałek miejsca, w który nikt nie ingerował. Tak jednak było do momentu, gdy w pewną zimową, wietrzną i niezwykle obfitą w opady śniegu noc pewien mężczyzna stanął na progu jej domu prosząc o pomoc. Totalnie wyziębiony Alex zdany wyłącznie na łaskę nieznajomej kobiety po wypadku, którego doświadczył, jest na skraju życia i śmierci. Jeśli nie otrzyma niezbędnej pomocy, będzie to oznaczało jego śmierć. Elsa również z racji tego, że została lekarzem neurologiem, nie może odmówić pomocy, a dodatkowo doskonale wie, co robić, aby uratować życie mężczyzny. Tych dwoje zostaje skazanych na siebie w domu w lesie, który został odcięty od cywilizacji poprzez intensywne opady śniegu. Na nawiązanie jakiejkolwiek relacji nie pozwala jednak Elsa, która totalnie zamknęła się w sobie. Została w życiu skrzywdzona, a krzywda którą mężczyzna jej wyrządził na zawsze odcisnęła piętno na jej ciele, ale także i umyśle.

Książka porusza niezwykle trudny temat, którym jest krzywda wyrządzona drugiemu człowiekowi. Krzywda, na którą nikt nie miał wpływu poza Davidem, który sam postanowił pozbawić Elsę radości z życia. Młoda, pełna życia i energii Elsa, której nie brakowało urody i uśmiechu na twarzy w jednej chwili traci swoje dotychczasowe życie, a po tym dniu nic już nie będzie takie samo. To właśnie w takich momentach życia przekonujemy się kto jest naszym prawdziwym przyjacielem. Wsparcie w trudnych momentach jest dla nas niezwykle ważne i często to ono może pomóc nam się podnieść po trudnych przejściach. Elsa niestety nie otrzymała potrzebnego wsparcia, co poskutkowało zamknięciem się w sobie i izolacją od ludzi, którzy darzyli ją jedynie ciekawymi spojrzeniami i wytykaniem palcem.

To wspaniała książka, która mimo wielu trudnych tematów napisana została w bardzo lekki i przystępny dla czytelnika sposób! Narracja prowadzona jest w pierwszej osobie z perspektywy dwóch bohaterów, co uznaję za plus, gdyż możemy spojrzeć na historię okiem każdego z bohaterów. Czyta się ją z wielkim zainteresowaniem, a historia sama w sobie jest bardzo poruszająca i zmuszająca do refleksji. Dla mnie to naprawdę wyśmienity debiut autorki i mam nadzieję, że na tym nie poprzestanie. Bardzo serdecznie polecam ten tytuł!