Zanim zasnę recenzja

S.J. Watson - angielski pisarz, zadebiutował w 2011 roku powieścią Zanim zasnę, prawa do jej ekranizacji zakupił Ridley Scott.

Christine budzi się każdego ranka w obcej sypialni u boku mężczyzny, którego nie zna. Nie potrafi sobie przypomnieć jak właściwie się tam znalazła, ani co robiła poprzedniego dnia. Z przerażeniem przygląda się własnemu odbiciu w lustrze. Chociaż czuje się jak młoda dziewczyna, to jej oczom ukazuje się pokryta drobnymi zmarszczkami twarz - twarz dojrzałej kobiety, jej twarz… Ogarnia ją obezwładniająca panika, gorączkowo próbuje sobie przypomnieć wydarzenia z poprzedniego wieczoru, cokolwiek, co wyjaśniłoby jej obecną sytuację, ale nie pamięta nawet kim jest…

Każdego dnia ten obcy mężczyzna tłumaczy jej cierpliwie, że jest jej mężem i że przed dwudziestu laty na skutek ciężkiego wypadku straciła zdolność zapamiętywania. Kobieta codziennie odkrywa okrutną prawdę, jednak w nocy podczas snu wszystkie wspomnienia przepadają i następnego dnia jej umysł jest znowu czystą kartą.

Życie Christine wydaje się bardzo proste, schematyczne, jednak ta codzienna rutyna i powtarzalność wydarzeń są tylko pozorne. Okazuje się, że bohaterka ma swojego lekarza, z którym regularnie się widuje. W tajemnicy przed mężem prowadzi też pamiętnik. Zapisuje w nim wszystko, czego każdego dnia dowiaduje się o swoim życiu, a także przebłyski powracających czasem do niej wspomnień. Christin codziennie czyta spisane przez siebie notatki, dzięki czemu na nowo odtwarza swoje życie i próbuje je poukładać. Nie wie jeszcze, że skrupulatnie prowadzone zapiski doprowadzą ją do niewiarygodnego odkrycia…

Zanim zasnę to pomysłowo skonstruowany thriller psychologiczny, który uświadamia nam, jak ważną rolę w życiu każdego z nas odgrywają pamięć i wspomnienia. To one kształtują naszą tożsamość. Całą historię poznajemy z punktu widzenia Christine, co czyni książkę bardziej wiarygodną. Taki sposób narracji sprawia też, że dezorientacja, zagubienie i niemoc głównej bohaterki stają się niemal namacalne. Wszelkie uczucia i emocje nią targające są tak sugestywne, że idealnie oddają beznadziejność jej położenia. Początkowo akcja rozkręca się powoli, większość miejsca zajmują przemyślenia Christine i opisy jej stanów emocjonalnych, później tempo przyspiesza i pod koniec nie jest łatwo oderwać się od czytania. Ja niestety praktycznie już na samym początku przewidziałam jak potoczy się akcja, dlatego zakończenie nie było dla mnie zaskoczeniem, ale i tak książkę uważam za bardzo udany debiut i jestem ciekawa jak wypadnie jej ekranizacja.