Zanim umrę recenzja

Jeżeli masz 16 lat i jesteś typową nastolatką powinnaś właśnie leżeć z plotkarską gazetą i wyszukiwać co ciekawsze artykuliki o modzie, chłopakach, gwiazdach. Powinnaś przeżywać okres buntu, ale też doceniać wspólne chwile z rodzicami, śmiać się biegając po sklepach z przyjaciółkami. Zakochać się, iść na pierwszą randkę, płakać po pierwszym rozczarowaniu... To są przywileje bycia nastolatką, to normalna kolej rzeczy. I Tessa, mimo, że umiera, też chce ich doświadczyć. Może nawet bardziej niż zwyczajna szesnastolatka...

To co dla nastolatek normalne, dla Tessy może być już skreślone - ona może tego nie dożyć. Dlatego decyduje się na spisanie wszystkich rzeczy, których chciałaby jeszcze doświadczyć - przeżyć pierwszy raz, przez jeden dzień spełniać życzenia innych, zrobić coś wbrew prawu... We wszystkich tych - niemądrych często - planach towarzyszy jej przyjaciółka Zoey, która nie jest wcale niewiniątkiem. Ale Tessa zaczynając swój plan nie przypuszcza nawet o ile i o jakie punkty poszerzy się jej lista...

"Zanim umrę" to historia o oswajaniu śmierci. Przez Tessę, jej rodzinę i przyjaciół. To opowieść o rodzinie, która w obliczu tak tragicznej przyszłości próbuje żyć normalnie. O walce ze sobą, ze swoimi ograniczeniami. O zwykłych codziennych problemach w świetle tego największego - umierającej obok ukochanej osoby.
Napisana została w sposób lekki, jednak budzący głębokie refleksje, chwilami wręcz strach i niepewność co do własnej przyszłości.
Historia wciągnęła mnie tak bardzo, że nie byłam w stanie odłożyć książki na bok.

Jednak jej ocena przychodzi mi z trudem z wielu powodów. Przede wszystkim sama przez długie miesiące trwałam przy najważniejszej dla mnie w życiu osobie, która odchodziła tak powoli, że nie było tego nawet widać. Wiem jak to jest walczyć, nie wierzyć, robić wszystko by było choć trochę normalnie. Może właśnie dlatego kilka wątków w tej opowieści zaskoczyło mnie, było dla mnie kompletnie nierealnych i zbyt wydumanych.
Niemniej jednak jest to pozycja, po którą warto sięgnąć - polecam ją zarówno nastolatkom jak i osobom trochę starszym. Nie mogę zapewnić, że tak jak ja nie będziecie mogli się od niej oderwać, ale na pewno zasieje w Was ziarna refleksji, które często od siebie odpychacie i których się boicie.