Zanim się obudzę recenzja

****UWAGA SPOILER ****
To moja druga przeczytana książka o tematyce ludzi i lekarzach
Głównie chodzi w niej o śmierć mózgu
Jest pewien zwolennik myślenia że śmierć mózgu nie jest końcem, że da się odratować ludzi
I rzeczywiście, podłączeni do pewnego urządzenia zyskiwali potrzebna pomoc, która powoli przebudza ich z tego "snu"
Jednak kluczem do pełnego wybudzenia musi być pewien bodziec, który skumuluje siłę w sobie i pchnie go, tak aby człowiek zdołał wykonać ruch.
Wkurzyła mnie tutaj ordynatorka szpitala, która była za pobieraniem od tych ludzi narządów aby przeszczepić innych ludzi
Robiła to tak nachalnie, że niekiedy chciałam trzasnąć ja ta książka...
Podobno ludzie podczas śpiączki wszystko słyszą..
A w tej właśnie książce zostały ukazane fragmenty rozmów "duchów" ludzi, którzy byli akurat w śpiączce, lub mają coś jeszcze do załatwienia
Niektórzy lekarze wierzyli w to, że ich pacjenci wszystko słyszą, dlatego non stop do nich mówili, czy też poddawali ich różnym bodźcom np smaku, węchu, słuchu
Ale wiesz co jest w tym najfajniejsze?
Pokazano tu historie rodzin tych ofiar, lekarzy, przez co czytelnik mógł zapoznać się z sytuacją
Jednak najsmutniejszymi fragmentami wydawały mi się sensacja wybudzenia chłopaka, który miał oddać serce dla innego człowieka, który na nie czekał, smutna wiadomość że nie dostanie go sprawiło mnie o dreszczyk i lekkie załzawienie, bo ten co czekał, umarł po kilku tygodniach zostawiając córeczki i żonę..
Albo doktor, który miał swojego partnera do partyjek w szachy
Stracił go podczas pożaru w szpitalu
Przez rok nie mógł się pozbierać
Dopiero po spotkaniu z oprawca z domu dziecka, z którego pochodził, i wyjaśnieniu paru spraw, doszedł do wniosku że trzeba zamknąć rozdział. W ten sposób otworzył się na koleżankę z pracy, która dokładnie tak jak on, poświęcała się pracy i była taka sama osobowością jak on