Zanim cię zobaczę recenzja

Trauma, stres pourazowy, bardzo często słyszymy takie stwierdzenia. Co wtedy myślimy? Normalna reakcja na nienormalne wydarzenia?...

,,Zanim Cię zobaczę” Emily Houghton zabiera nas do świata ludzi, którzy borykają się ze skutkami traumy powypadkowej, ale nie tylko…..

Alice twardo stąpającą po ziemi pracoholiczka, swoje życie zbudowała na unikaniu uczuć. Bo z uczuciami są same kłopoty, wszystko miała przemyślane i poukładane, wiedziała, czego chce od życia. Prządek, opanowanie i niezależność, żadnych randek, żadnych uczuć ani przyjaźni, tylko praca- tak było najlepiej.
Alfie Mack, nauczyciel z sercem na dłoni, zasady i procedury schodziły na bok, gdy była potrzeba niesienia pomocy innym. Energiczny optymista, kontaktowy żartowniś, uparty w dążeniu do celu. Grono przyjaciół, cudowna rodzina.
Co może połączyć, tak dwie różne osoby?

Tych dwoje spotyka się w szpitalu.
Dwa różne wypadki, które odebrały im wszystko, pokiereszowane ciało, przeszywający ból fizyczny, ale również daleko idące konsekwencje w psychice, utrata pewności siebie, utrata dumy, upokorzenie, zależność od innych.
„Dwoje nieznajomych, którzy rozmawiają ze sobą każdego dnia, ale nigdy się nie widzieli”

Fenomenalna historia, która poruszy nawet najbardziej zatwardziałych pesymistów, opowieść o zaciętej walce z przeciwnościami losu, walka o akceptację samego siebie. Autorka pokazuje, jak ważna jest, wieź z drugim człowiekiem, o potrzebie miłości, o wsparciu w chorobie i zrozumieniu drugiej osoby. Widzimy tu jak Alice i Alfie, bardzo długo borykają się z objawami stresu, zanim zdecydują się na poszukanie pomocy, ale również piękna, powoli rodząca się miłość.

Ogromny plus, za to, że tu sami bohaterowie opowiadają nam o swoich myślach, uczuciach i przeżyciach. To pozwoliło mi poczuć ich ból, rozterki, wywołało wrażenie, tak, jak bym była razem z nimi w szpitalu i obserwowała to wszystko z łóżka stojącego na tej samej sali.

Debiut, z głębokim i mocnym przesłaniem, który na długo zostanie w moim sercu i jeszcze dłużej będzie mi towarzyszył w moich myślach. Polecam gorąco.