Bezmatek recenzja

Dzisiaj Wam opowiem o przejmującej lekturze opowiadającej o matce i jej śmierci. Bezmatek Miry Marcinów to intymny zapis wspomnień i emocji. Gdybym mogła, gdyby mi na to pozwolono, to przytuliłabym Autorkę – wbrew zaleceń pandemicznych, nie zachowałabym odległości 2 metrów. Nie bałabym się, że pozbawi mnie „córostwa”, że zarazi „bezmatkiem”. Choć wiele chwil, które przywołuje Mira to zabawne historie, humorystyczne to mój czytnik jest pokryty solą z łez Miry. Trochę jakbym wrzuciła go do Bałtyku, a potem z przypływem morze by mi go oddało. To słona lektura i gorzka, ale niesamowicie ważna. Podoba mi się jak Mira wplata w nią przyśpiewki, które są tylko jej i Mamy. I chyba to dziwne, ale najbardziej dotknął mnie opis pszczelej rodziny bez królowej matki, bo wtedy najmocniej uderzyła mnie żałoba Miry. Za cztery tygodnie jest Dzień Matki. Czy kupując herbaciane róże będę pamiętać o „bezmatku”? Mam wrażenie, że ta lektura naznacza, nawołuje by celebrować chwile, które spędzają Ci szczęśliwcy, którzy mogą powiedzieć „Cześć Mamo”, „Co dzisiaj robisz na obiad”, „Jak robisz bitki?”, „Mamo, kiedy mogę przesadzić storczyki?”.

Niektórzy mogliby się spodziewać patosu po „Bezmatku”, ale to nie ten przypadek. Tutaj smutek, żal i tęsknota płyną z zgrabnie opowiedzianej codzienności, zdań i przyśpiewek. Z intymnej dbałości o to, by Matka po śmierci miała pięknie wykonturowaną twarz. Z refleksji w co ubrać ją do grobu. Z wątpliwości jak żyć, kiedy już przestajesz być córką. Czy kiedykolwiek przestajesz być córką? Czy Córka bez Matki to nie-córka? Czy Matka bez dziecka przestaje magicznie być Matką? To jedna z tych książek, która skłaniają Cię do zadania sobie niewygodnych pytań, które drażnią jak świeże ukąszenie komara w mały palec u stopy podczas upalnej sierpniowej nocy. Nie pozwalają zasnąć.

Jeśli chcesz przeczytać, moim zdaniem, jedną z najbardziej poruszających pozycji, które traktują o żałobie, sięgnij po „Bezmatek”. To krótka lektura, choć warto ją sobie dozować, dać sobie trochę czasu, żeby przetrawić ładunek emocjonalny, który przekazuje Mira.