Wczasowiczka. Śmierć w Tatrach recenzja

"Śmierć w Tatrach. Wczasowiczka" to bardzo przyjemny kryminał retro, którego akcja rozgrywa się głównie w Zakopanem i okolicznych rejonach Tatr. Mamy zbrodnię, a nawet kilka, sporo podejrzanych i grupę osób, która aktywnie włączyła się w śledztwo. Na początku powieści miałam wrażenie pewnego misz-maszu i trochę trwało zanim połapałam się w bohaterach. W którymś momencie na pierwszy plan wysuwa się postać Zuzanny, która poszukując zaginionej przyjaciółki tak naprawdę zostaje detektywką-amatorką. Jest odważna, bystra, samodzielna i kiedy trzeba - bezczelna, ale raczej pozytywnie niż w dosadie negatywnym znaczeniu. To właśnie jej przede wszystkim towarzyszymy w powieści, która może nieco zawieść wielbicieli kryminałów, gdyż o zbrodniach tutaj niewiele (oprócz pierwszych stron), a więcej samego amatorskiego śledztwa, w którym pomagają dawny wywiadowca i znawcy kryminologii, ale też grafologii. Mimo to dobrze czytało mi się tę powieść, gdyż odezwała się we mnie dawna fascynacja Zakopanem z czasów sprzed II wojny światowej. Uważam, że atmosfera Zakopanego jest jedną z lepszych części tej powieści.

Poza wątkiem kryminalnym pojawiają się również inne, mniej zaakcentowane, na które zwróciłam uwagę. Pierwszy z nich to małżeństwa: nieudane, z rozsądku, z miłości. Drugi to wątek homoseksualistów, napisany bez nachalności i wulgarności, dopatrzyłam się nawet nieco humorystycznego podejścia do tego zagadnienia, ale bez cech prześmiewczych. Trzeci to wątek osób chorych na zespół Downa i sposób ich niesprawiedliwego traktowania w tamtych czasach, a bywa, że i w obecnych. Ten wątek został napisany w sposób, który pokazuje, że społeczeństwo lubi się szufladkować według chorób, cech zewnętrznych, upodobań. Wątek Jontka uczy nas tolerancji i zrozumienia oraz tego, że słabszych należy wspierać, a nie traktować gorzej i wykorzystywać.

W powieści podobały mi się również gwarowe wtrącenia, które w ogóle mnie nie raziły i były w pełni zrozumiałe, być może ze względu na pewne podobieństwa z gwarą śląską. To ubarwiało historię, ale też dodawało wiarygodności miejscu, w którym akcja się rozgrywała, gdyż jak napisałam wcześniej, to właśnie Zakopane jest najmocniejszą stroną tej powieści.