Królowa niczego recenzja

Jude znajduje się na wygnaniu, po tym jak została królową elfów i wyszło na jaw, że zabiła brata Cardana. Dziewczyna szuka sposobności, aby wrócić do magicznego świata, lecz powstrzymuje ją fakt, że kiedy tylko tam się znajdzie może zginąć. Jednak po jednym zleceniu, kiedy wraca do domu, zastaje tam swoją zdradziecką siostrę bliźniaczkę i tym sposobem Jude ma szansę, aby wrócić. Oczywiście jak to ona korzysta z propozycji siostry mimo wysokiego ryzyka... i tak wpada znowu w kalejdoskop akcji i intryg, które są cudowne.

Przyznam się szczerze, że nie mogłam się doczekać tego tomu. Głównie przez to, jak zakończył się poprzedni, ale i dlatego, że autorka wspaniale wykreowała ten świat. No i oczywiście chodziło mi też o Cardana, który jest niesamowitą postacią i po prostu go uwielbiam (nawet chyba bardziej niż Rhysa z Dworów). Jeśli jesteście ciekawi, czy Holly Black trzyma poziom poprzednich dwóch tomów, to powiem że nie. Jest jeszcze lepiej i naprawdę nie mogę uwierzyć, że to tak się skończyło. I to tak epicko. Myślałam, że skończy się podobnie jak w Dworach... Ale nie. Jest 100 razy lepiej jak na mój gust. Jasne jest przepych, ale rozwiązanie całej sytuacji boskie. Książka porwała mnie i przygniotła. Jest fenomenalnym zakończeniem trylogii pełnej intryg i magii.

Jedną z dwóch rzeczy, które mi się nie podobały to siostra Jude i Madok. Tak jak w poprzednich tomach nie lubiłam Taryn, tak i teraz nie zmieniłam o niej zdania i chciałabym, aby spotkał ją gorszy los... ale chcieć sobie tylko mogę niestety. Co do Madoka, jest jak na mój gust nieco mniej krwawy niż chociażby w ,,Złym królu'', ale to jakoś nie specjalnie mi przeszkadza.

A teraz trochę o okładce, co u mnie jest rzadkością, bo staram się nie oceniać po nich książek, ale no cóż... jestem tylko człowiekiem. Okładka jest prześliczna, tak samo, jak i jej poprzedniczki, ale dopiero po przeczytaniu całej książki to, co się na niej znajduje, nabiera głębokiego sensu. Dlatego mam do was prośbę. Jak przeczytacie to cudeńko, to przyjrzyjcie się okładce. Wtedy zobaczycie, że jest w niej dużo sensu i nawiązania do samej treści książki.

Książkę i za treść i za wydanie oceniam 10/10. Świetnie się przy niej bawiłam i na pewno wrócę kiedyś do trylogii ,,Okrutnego księcia''.