Królowa niczego recenzja

,,Królowa niczego” to trzecia i zarazem ostatnia część trylogii. Gdy skończyłam czytać drugą część czułam niedosyt, byłam zdenerwowana zakończeniem i już kolejnego dnia sięgnęłam po ostatnią część. Jude po wygnaniu z Elfhame próbuje zaaklimatyzować się w świecie ludzi, znudzona dziewczyna dla chęci zarobku i wyrwania się z monotonnego spędzania czasu przed telewizorem przyjmuje zlecenia od pewnego elfa. Gdy Jude wraca ranna z jednego z najtrudniejszych zleceń zastaje w mieszkaniu Taryn – jej siostrę bliźniaczkę, która przyszła błagać ją o pomoc. Jude by ocalić siostrę udaje się do Świata Elfów mimo grożącej jej kary śmierci, lecz interesuje ją tylko możliwość spotkania z Najwyższym Królem, ponieważ tęskni za nim, a ta tęsknota jest otchłanią bólu. Cardan nie jest głupcem i od razu zdaje sobie sprawę, że to Jude pojawiła się w pałacu zamiast swojej siostry bliźniaczki. Po dość krótkiej rozmowie dziewczyna uświadamia sobie, co wymyślił chłopak i, że już dawno mogła wrócić z wygnania, jednak nie potrafiła tego rozszyfrować, niestety nie ma nawet czasu porozmawiać o tym z chłopakiem, ponieważ w Elfhame wybucha wojna, w której stawką jest przetrwanie królestwa, oraz los Jude i przyszłość następcy tronu. Jak Jude poradzi sobie w roli Najwyższej Królowej? Czy poddani złożą przed nią przysięgę i będą brać na poważnie? Czy poradzi sobie sama w rządzeniu Światem Elfów? O Jude nie zmieniłam zdania po tej części, dalej jest uparta, ambitna i dąży do postawionych sobie celów. Jest niezależna, śmiała i nikomu się nie podporządkowuje. Cardan na przestrzeni wszystkich książek przeszedł największą przemianę. Z rozpieszczonego dzieciaka, który znęca się nad słabszymi zmienił się na lepsze. Jest bardziej przebiegły, sprytniejszy niż mogłoby nam się wydawać i świetnie rządzi królestwem, chociaż dalej potrafi być aroganckim dupkiem jeśli zechce, ale taki właśnie jest jego urok. Jak zawsze Holly umieściła w książce śmierć, zdradę, klątwy i zasadzki. Akcja książki toczy się już od pierwszych stron i od początku do końca nie daje nam chwili na odsapnięcie, według mnie zakończenie trylogii powinno odbić się nam w głowie i być zapamiętane na długo, lecz niestety mi zakończenie nie przepadło do gustu, ponieważ było zbyt cukierkowe i przewidywalne.