Ból kamieni recenzja

Opowiadanie zostało napisane z wyczuciem i rozmysłem. Motywem przewodnim jest miłość, uczucie niezwykle istotne w naszym życiu. przecież, to na nim opiera się cała nasza egzystencja. Każdy człowiek kocha co innego, inaczej, kogo innego, kocha jednak i pragnie być kochany. Bo miłość jest tym uczuciem, które dajemy innym i chcemy być, nim obdarowani.

Tak samo było w przypadku głównej bohaterki książki, która wbrew siebie została wydana za mąż za czterdziestoletniego wdowca. Młoda dziewczyna pragnęła wielkiej miłości, a trafił się zwykły mężczyzna. Ich małżeństwo przypominało tragikomedię, sypiali po przeciwnych stronach łóżka, dbając o to, aby w żadnym razie się nie dotknąć. Nie czuli do siebie nic poza sympatią, czy przyjaźnią. Jednak w życiu kobiety nastąpił moment przełomowy. Podczas pobytu w sanatorium poznaje byłego pilota, który walczył podczas II wojny światowej. Po raz pierwszy w jej sercu budzi się miłość, po raz pierwszy pojawia się pragnienie bycia kochaną. Ale, z drugiej strony jej mąż, człowiek oddany i w gruncie rzeczy kochający swoją żonę.

Pozycja ta zachwyca ukazaniem postaci kobiecych, które tylko z pozoru są słabe i niewinne. Prawdą jest, że to one – niewiasty pełne siły, determinacji i szaleństwa – stanowią podstawę tej opowieści. Potrafią chwycić byka za rogi i walczyć o własne szczęście. Nie boją się popełniać błędów, żyją pełnią życia.

Narratorem jest wnuczka kobiety, która odnajdując pamiętnik babci poznaje ją na nowo. Opowiada o tym jak wyglądało życie na Sardynii, jak ludzie radzili sobie podczas II wojny światowej. Delektujemy się widokami nadmorskich miast i zachwycamy dzielnością pilotów. Siłą książki jest prostota i bezpretensjonalność. Krótka forma sprzyja temu, że opowiadanie nie jest przegadane. Wszystkie te elementy tworzą niezwykłą całość, która w pamięci pozostaje na długo.