Medellín. Stolica departamentu Antioquia. Drugie pod względem wielkości miasto Kolumbii.
Narkotykowa stolica świata, w której herbie widnieje Matka Boska z dzieciątkiem. Miejsce śmierci Pablo Escobara.
Miejsce, w którym Fernando znalazł swojego Anioła. A potem go utracił.
Powieść Vallejo jest gorączkowa, mroczna, namiętna, okrutna, szybka – jest powieścią w której pochwała dla życia miesza się z nienawiścią do ludzi, przeszłość przeplata się z teraźniejszością, a w przyszłości nie ma żadnej nadziei.
Główny bohater, będący zarazem narratorem, oprowadza nas po Medellín, opowiadając jednocześnie historię swojego krótkiego i bardzo intensywnego związku z młodym sicario, Alexisem. Chłopcem o pięknych zielonych oczach. Poznali się w Pokoju Motyli, który z motylami nie miał nic wspólnego. Szybki seks przerodził się w coś więcej.
Miasto jest miejscem tłocznym, głośnym, wypełnionym ludźmi. Ludzie są wszędzie. Ludzie są wszystkim. Ludzi nasz narrator nienawidzi. To oni, dźwięki które wydają; muzyka, której słuchają; to, co robią; to, jak traktują zwierzęta sprawia, że świat staje się nieznośny i niemożliwy. Ale jest przy nim Alexis, Anioł Zagłady, który pozbawiony moralnych rozterek bez większych przeszkód zabija wszystkich, którzy w jego mniemaniu stają im na drodze.
I tych, którzy znaleźli się na niej przypadkiem.
Taksówkarza, woźnicę, matkę z dzieckiem.
Ale nie potrafi dobić rannego, umierającego psa. To jest poza jego zasięgiem.
Medellín jest miejscem przepełnionym zbrodnią – na każdym kroku śmierć. Na każdym kroku broń. Napad. Krew. Sicario na motocyklach. To nie jest świat w którym chce się żyć, nie jest to dobre miejsce w którym można się rozwijać.
A mimo to ludzie wciąż się rozmnażają. Wątek antynatalistyczny w powieści Vallejo jest bardzo wyraźny, dobrze zarysowany – czuć pogardę bohatera, jego niesmak wyrażany szczególnie względem ludzi biednych, którzy płodzą kolejne dzieci dla których nie ma przyszłości w Kolumbii. Na pewno nie w tej, w której Fernando żyje.
Medellín jest też miastem kościołów – Fernando odwiedza je z Alexisem, który modli się wraz z innymi sicario. O co? Bohater próbuje to zgadywać, próbuje się domyślać, ale nigdy się tego nie dowie.
Trzy szkaplerze na ciele Alexisa ostatecznie nie uchroniły go przed zemstą, która zjawiła się w najmniej spodziewanym momencie. Jak zwykle. Jak zawsze.
,,Matka Boska płatnych morderców'' to powieść z której każdy wyciągnie coś dla siebie. To też pomnik wystawiony jednemu z najniebezpieczniejszych miast na świecie. Niemy wyrzut i wołanie o zmianę, o świat w którym ludzie nie będą się na każdym kroku zabijać.