Zaginiona recenzja

Tylko ty wiesz jak było i tylko ty znasz prawdę. Ukryte fakty skrywane głęboko w zakamarkach umysłu. Zrobisz wszystko, żeby prawda nie wyszła na jaw. Najgłębsze sekrety rujnują życie, ale często ocalają spokój. Ukrywasz przede wszystkim to, czego się wstydzisz, to czego ujawnienie pociągałoby za sobą niszczące konsekwencje. Niesiesz przez całe życie ten ciężar z poczuciem słuszności decyzji. Nie zniknie poprzez samo utajenie. Nadal istnieje i zawsze jest ryzyko oraz świadomość, że ujrzy światło dzienne. Wpadasz w otchłań niszczycielskiej spirali pozorów. W cieniu tajemnicy rodzi się wiele destrukcyjnych stanów i pozostają aż do śmierci. Tylko śmierć może cię uwolnić.

W Malmo szaleje gwałciciel i zabójca, siejąc strach wśród społeczeństwa. Śledczy dostrzegają podobieństwo do zbrodni, które miały miejsce w Kopenhadze. Duńska policja bez powodzenia ściga oprawcę od ponad dziesięciu lat. Sprawa zostaje przydzielona inspektor Tess Hjalmarsson, szefowej działu spraw niewyjaśnionych. Niespodziewanie pojawia się trop, który pozwala połączyć zbrodnie z zaginięciem nastolatki sprzed szesnastu lat.

Porywający i obezwładniający szwedzki kryminał, inspirowany prawdziwymi zbrodniami. Rozpoczęcie serii Cold Case. Mocny i niezwykle klimatyczny. Niczym szalejący orkan zawładnie emocjami.

Zamaskowany potwór krąży ulicami i poluje na kobiety w średnim wieku. Inspektor Tess, bardzo skuteczna, w pewnym momencie sama stanie oko w oko z niebezpieczeństwem. Nie spocznie dopóki nie dotrze do sprawcy. Ten dopada kobiety, gwałci i nigdy nie pozostawia śladów. Do czasu. Trop prowadzi do zaginionej przed laty nastolatki. Przeszłość powraca. Wspomnienia wynurzają się i sączą ciągle żywe rany. Uparcie, z wielką precyzją, policjantka łączy wątki i odkrywa trudną prawdę.

Pozory normalności skrywane pod maską, stają się ogromną przeszkodą. Kłamstwa wypływają z ust z ogromną prędkością. Bohaterowie uwikłani w wydarzenia lat minionych tkwią nieprzerwanie w beznadziei i żyją w labiryncie złudzeń. Zagubieni w gąszczu bolesnych niepowodzeń muszą stawić czoła okrutnym faktom.

Pomiędzy śledztwem i życiowymi rozterkami, jak ból utraty, rany dzieciństwa, wybrzmiewa realny obraz pracy policji. Kryzys, braki kadrowe, sprzętowe i niesatysfakcjonujące zarobki. Polecam.