Cierpliwość pająka recenzja

Ósma powieść w cyklu z sycylijskim policjantem, komisarzem Montalbano (nie licząc kilku zbiorów opowiadań) zaczyna się tak, że Montalbano dochodzi do siebie po ciężkiej kontuzji, którą odniósł na końcu książki poprzedniej: 'Obietnica komisarza Montalbano'. Wynika z tego, że obecną pozycję trzeba czytać po 'Obietnicy...'.

Jeśli chodzi o intrygę kryminalną, to centralnym jej punktem jest porwanie Susanny, młodej i ładnej dziewczyny mieszkającej z obłożnie chorą matką i ojcem. W czasie śledztwa – wciąż zakłócanego telefonami porywaczy wysuwającymi niemożliwe do spełnienia żądania finansowe – Montalbano zagłębia się w mroczne tajemnice rodziny porwanej: jej rodziców, stryja i wuja, Komisarz powoli dochodzi do straszliwych prawd, stając oko w oko z tragedią nieledwie szekspirowską.

W życiu prywatnym Montalbano musi znosić ciągłą obecność swojej narzeczonej Livii (na co dzień mieszkającej w Genui), która w sumie jest dosyć męcząca; ciągle się kłócą o byle co. No cóż, w tym przypadku relacja na odległość jest daleko zdrowsza.

Z obyczajowych smaczków mamy historię wiejskiej kobiety która, aby opiekować się mężem inwalidą, zmuszona jest sprzedawać jajka, i nie tylko...

Ubarwiają książkę postacie współpracowników Montalbano: szczególarza Fazio, który uwielbia przytaczać wszelkie dane personalne na temat podejrzanych, kobieciarza Mimi Aguello, fatalnego kierowcy Galuzzo, wreszcie niezawodnego półgłówka Catarelli, który w każdej książce z serii powtarza w swoim niepodrabialnym stylu, że ktoś: „telefoni do pana komisarza osobiście we własnej osobie”.

Prawdę mówiąc, ta książka jest słabsza od innych, akcja wlecze się, szanowny autor nieco przynudza, zaś rozwiązanie zagadki porwania dosyć szybko staje się jasne dla inteligentnego czytelnika. A samo zakończenie ma teatralny, melodramatyczny, wręcz operetkowy charakter. I znowu pojawia się znany motyw w powieściach Camilleri: tylko Montalbano zna prawdę i decyduje co z nią zrobić, jest demiurgiem, jest bogiem.

Niemniej gdy się zna cały cykl z Montalbano, to książka jest fajna, to jak spotkanie ze starymi znajomymi.