Zachowaj to dla siebie recenzja

.
Jak wiecie 10 marca miała premierę debiutancka powieść autorki Moniki Dworak. Miałam okazję ją przeczytać dzięki wydawnictwu. Jest to powieść z gatunku o którym niewiele się słyszy, czyli domestic noir.
.
Wszystko zaczyna się od jednego tajemniczego maila ze zdjęciem, który przychodzi na służbową pocztę Adama. Wtedy też, dzięki pomocy detektywa, zaczyna on swoje małe śledztwo, dzięki któremu poznaje tożsamość autora wiadomości. Z tym zaczną się wiązać wyjazdy Adama na drugi koniec kraju. Podczas jednej z podróży dochodzi jednak do poważnego wypadku na trasie. Przez to jego bliźniaczka - Ewa, zaczyna interesować się wyjazdami brata i sama próbuje ustalić co działo się do tej pory w życiu brata, zwłaszcza że ten stracił pamięć w wyniku wypadku. Wszystko zaczyna się komplikować, kiedy na jaw zaczną wychodzić tajemnice ich rodziców z przeszłości.
.
Książka jest podzielona na dwie części, z których mi osobiście bardziej podobała się druga. Pierwsza jest prowadzona z dwóch perspektyw czasowych: "teraz" i "wcześniej" co mocno mąci w głowie. Wydaje mi się, że zamiast tego łatwiej by było, gdyby były jakieś konkretne daty, łatwiej byłoby wówczas wyobrazić sobie przestrzeń czasową w jakiej dzieją się poszczególne wydarzenia. Mocno mi przeszkadzało też to, że cały czas nie wiadomo o co chodzi. Mimo, że bohaterom coś się wyjaśnia to nie jest powiedziane wprost co. Można się jedynie domyślać. To czasami stawało się irytujące, o tyle, że niby coś wiemy, ale czegoś nie wiemy. Do tego dość szybko domyśliłam się prawdy. To skutecznie spowalniało moje czytanie, bo skoro prawdopodobnie wiedziałam co się stanie to nie musiałam się wczytywać, żeby tylko potwierdzić swoje przypuszczenia. Druga część na szczęście była chronologiczna i bardziej dynamiczna, więc przyjemniej się książkę kończyło.
.
W stosunku do tej książki mam mieszane uczucia, jednak jest to debiut i daję autorce kredyt zaufania. Może czasami pojawiają się zbędne informacje, jednak mimo tego lektura była treściowo ciekawa. A co do domestic noir, to nie jest chyba mój ulubiony gatunek.