Wredny kurdupel recenzja

Przeczytałam sporo książek pani Małgorzaty, a jej lekkie komedie kryminalne bardzo mnie zadowalały, gdyż były lekiem na nudę i zły nastrój. A teraz, gdy ostatnio mam bardzo ciężki okres w życiu, postanowiłam się zrelaksować przy tej książce.
Malwina i Eliza, to dwie przyjaciółki z Kraśnika. Pasją obu pań od jakiegoś czasu jest rozwiązywanie różnego rodzaju zagadek kryminalnych i na siłę starają się "pomagać" policjantom w pracy. Nie zawsze to wszystkim wychodzi na dobre, ale panie są tak dociekliwe i często skuteczne, że w swoim mieście już o nich wszyscy niemal słyszeli. To jest trzecia część ich przygód. Tym razem na wyjeździe w pięknych okolicach Roztocza, pod Zwierzyńcem.
Na prośbę dawnej koleżanki Dominiki jadą właśnie tam, do jej domu aby zaopiekować się kotami, koleżanka musi zostać na dłużej w Kraśniku aby pomóc chorej matce, a Eliza z Malwina i tak planowały gdzieś wyjechać, gdyż z powodu pandemii nie mogą prowadzić swoich interesów.

Gdy docierają na miejsce są bardzo zaskoczone widokiem maleńkiej osady, w której mają pobyć przez kilka dni. Domki, a raczej chaty wyglądają jakby były przeniesione ze skansenu, lecz w środku mają zupełnie nowoczesne wyposażenie. Po prostu mieszkający tu artyści nie mogli niczego innego postawić w tym pięknym, leśnym zakątku. W jednym z domków mieszka wraz z mężem Barbara Mazurek , która ze względu na wygląd i swój charakter nazywana jest przez sąsiadów Wrednym Kurduplem. Zatruwa ciągle mieszkańcom spokojne dotąd życie. Nie wytrzymują już tego i chcąc się jej pozbyć, losują zapałkami, które z nich ma pozbyć się wrednej Baśki...

Jak zwykle w sam środek afery trafiają niezłomne amatorki przygód detektywistycznych, Eliza i Malwina. Są świadkami śmierci Wrednego Kurdupla, chociaż wydaje się, że zginęła w wypadku samochodowym, zresztą same widziały jak czerwone porsche rozbiło się na drodze przed nimi. Lecz czy rzeczywiście to był wypadek? Policja tak myśli, ale Malwina i Eliza nie wierząc nieudolnemu (ich zdaniem) policjantowi, postanawiają przeprowadzić własne śledztwo aby się przekonać, czy to był zwykły wypadek, czy też może nie.

Kolejny raz nie zawiodłam się na książce autorki, chociaż musze jednak przyznać, że poprzednie z tej serii bardziej mnie rozśmieszały. Dałabym jej 6,5, ale ponieważ nie ma takich ocen, to z sentymentu do autorki daję 7. Historia ta przypomina mi podobna sytuację z dawnych lat. Co prawda nie ciągnęliśmy wtedy losów aby kogoś zamordować, ale chodziło o podobny przekręt jaki tu został przedstawiony. Nie będę zdradzała sekretu całego losowania i dochodzenia prowadzonego przez przyjaciółki, dodam tylko, że na jednym nieboszczyku się tu nie kończy...
Zaskoczyło mnie to, że tak mało osób sięgnęło po tę książkę.
Polecam na jesienne wieczorki.