Bez mojej zgody recenzja

"Kiedy jestem na mieście
I pulsujące płomyki życia,
Ludzie, przemykają obok,
Zapominam o mej stracie,
O małej luce w wielkiej konstelacji,
O miejscu, w którym była gwiazda".
D.H. Lawrence
Zanurzenie

Anna wytacza rodzicom proces o usamowolnienie w kwestii zabiegów medycznych. Wiąże się to z tym, że Anna nie zamierza być dawcą nerki dla swojej siostry Kate. Dla wszystkich osób, które ją otaczają może się zdawać, że Anna ma czysto-egoistyczne powody. Ale czy na pewno? Co takiego się wydarzyło, że Anna w końcu po 13 latach postanowiła powiedzieć "nie"?

"Każdy samotnik, choćby się zaklinał, że tak nie jest, pozostaje samotny nie dlatego, że lubi, ale dlatego, że próbował stać się częścią świata, ale nie mógł, bo doznawał ciągłych rozczarowań ze strony ludzi."

Jodi Picoult porusza bardzo trudny temat. Czy rodzice mogą wybierać między dziećmi? Czy miłość do swoich pociech zawsze jest równa?
Świetnie opisany dramat z różnych stron bohaterów, czyli Sary (mama Anny i prawniczka), Brian'a (ojciec), Jesse'go (brat), Campbell'a Alexander (adwokat Anny), Julii Romano (kurator sądowy).
Dzięki różnym poglądom możemy w całości skleić tą gehennę, jaką muszą przeżywać postacie.
Autorka opisała sytuację bez wyjścia, taką w której nie ma zadowalającej odpowiedzi. Konfiguranci przeżywają własne rozterki, odpędzając od siebie wewnętrzne demony.
Pisarka szczegółowo opisała przebieg choroby białaczki promielocytowej, którą jest bardzo ciężko zwalczyć.
Uważam, że to najlepsza książka pisarki z jaką się jak dotąd zapoznałam.
BEZ MOJEJ ZGODY to powieść, która zmusza do refleksji, wzrusza i zasmuca.
Zakończenie zaskakuje, wywołuje łzy, może u niektórych szok.
Mocna, porażająca, pasjonująca.
Każda strona niesie przekaz, który trudno zlekceważyć.