Słodkie szaleństwo recenzja

Uwielbiam książki z tej serii!
Jest zabawnie, uroczo i trochę słodko.
"Friend zoned" i "Miłość po sąsiedzku" były przepełnione czymś, czego niestety, ale w "Słodkim szaleństwie" zabrakło.
Historia mi się podobała i naprawdę spędziłam przy niej fajny, relaksujący wieczór, to jednak liczyłam na coś innego. Po prostu zabrakło mi pazura!
Po drugiej części, która była naprawdę dobra nie spodziewałam się, że trzecia mnie zawiedzie.
.
Głównymi bohaterami tej części są brat Nika, Max i siostra Natalie, Helena. Patrzę i myślę, mieszanka wybuchowa.
I co ?
Wybuch był za mały.
Bohaterowie są wyraziści, na pewno są też oryginalni i choć początek mi się podobał, to na zakończeniu trochę się zawiodłam. Wszystko wydarzyło się za szybko, no i trochę też za łatwo. Od razu mówię, to nie tak, że nie podobało mi się nic. Bo tak nie jest.
Bardzo poruszył mnie wątek z córką Maksa, to jaką ciężką, bądź nie (nie powiem) nawiązała relacje z Heleną.
Autorka poruszyła też poważne tematy, jak niepełnosprawność u dzieci, czy brak miłości od rodziców.
Nie chce wam za dużo zdradzać. Myślę że ta książka to bardzo indywidualna sprawa. Jedni będą zachwyceni, a drudzy zawiedzeni. Ja, jestem po środku. Nie mogę powiedzieć, że "Słodkie szaleństwo" mi się nie podobało, ale "Miłości po sąsiedzku" nie przebiła.
Dawno też nie czytałam książki, do której tak bardzo pasuje tytuł, było (za)słodko i było szaleństwo.
(za)Słodkie szaleństwo.
Książkę polecam wszystkim tym, którzy szukają takiej historii. Przepełnionej miłością i odpowiedzialnością. Do innych nie wiem czy ona trafi. Mam nadzieje, że tak.