Powiernik recenzja

Nie jest tajemnicą, że uwielbiam książki, w których pojawiają się motywy związane ze słowiańskością. Miłością do nich zaraził mnie mój tata. Dlatego historia nie mogła potoczyć się w inny sposób, niż w ten, gdzie w moje ręce trafia „Powiernik” Franciszka M. Piątkowskiego.
Główny bohater – Marek – to ceniony i dobrze zarabiający lubelski adwokat. Ma własną kancelarię, zatrudnia kilku ludzi, a w wolnym czasie cieszy się towarzystwem swej pięknej ukochanej – Asi. Wiedzie swe normalne, wielkomiejskie życie i nawet nie spodziewa się, co przygotował dla niego los.
Wszystko zaczyna się wraz z wizytą pewnego starszego pana, który, co prawda, wypytuje o sprawy związane z prawem, ale przy okazji sprawia wrażenie nieco odbiegającego od normalności. Odczucie potęguje fakt, że na odchodnym rzuca do Marka „jest pan dobrym człowiekiem”. Jakby tego było mało, po chwili w drzwiach kancelarii pojawia się kolejny starszy jegomość. Przedstawia się jako Antoni Rokicki i składa Markowi niecodzienną i tajemniczą ofertę w zamian za sporą kwotę. Zaintrygowany adwokat godzi się na kolejne spotkanie i tak zaczyna się przygoda nie z tej ziemi…
Najpierw dość długie, ale konieczne szkolenie. Zmiana rytmu życia i wciąż wystawiana na próbę cierpliwość. Poznawanie nieznanej dotąd historii i odkrycie swej roli we wszechświecie. Nowa znajomość, która przerodzi się w rodzinną miłość i przywiązanie. Ogrom wiedzy dotyczący rodzimej wiary, jej tajemnic i niebezpieczeństwa, jakie się z nią wiąże. Ciągłe niedowierzanie, że świat bogów, który wydawał się tak odległy, może być tak blisko. Później jeszcze rytuał i słowa przysięgi wypowiedziane w odpowiednim czasie. Trzeba uważać na to, co się mówi, bo słowa przysiąg potrafią mieć wielką moc i zmienić wszystko, co do tej pory było znajome.
Od chwili, kiedy Marek staje się Powiernikiem i Widzącym, jego życie ulega całkowitej zmianie. Poznaje Miłą, która jest ubożęciem, Witka – domowika, a także stwory, których nigdy wolałby nie spotkać na swej drodze. Niestety, one pragną konfrontacji z mężczyzną, a ich zamiary wobec adwokata nie mają nic wspólnego z przyjemnością.
Jednak Marek udowadnia, że w imię miłości, człowieka stać na naprawdę wiele. Jest nawet w stanie w pojedynkę wyruszyć do świata bogów, udać się do krainy śmierci, stanąć oko w oko z najstraszniejszymi spośród stworów, pokonać własny strach i pomimo wszystkich przeciwności przeć do przodu. Byle dotrzeć do celu.
Książka Franciszka M. Piątkowskiego jest stworzona dla wszystkich tych, którzy lubują się w słowiańskości. Jest także dla tych, którzy pragną zgłębić swoją wiedzę na temat rodzimej wiary i tego, co z nią związane. Czy polecam? - pytanie retoryczne. Jednak dla tych, którzy domagają się odpowiedzi, mówię – całym sercem. Sława!