Kronika czarownic. Pokolenia widzących recenzja

Mieliście kiedyś tak, że czytaliście coś, mając wrażenie, jakie to nie jest świetne? Z przyjemnością przewracaliście kolejne strony, chcąc dowiedzieć się więcej, aż tu nagle natknęliście się na pewien moment, który całkowicie zmienił wasz światopogląd?
Gdybym mogła, ,,Kronikę czarownic" podsumowałabym jednym zdaniem, ale uważam, że warto poświęcić jej trochę więcej czasu. Zacznijmy od tego, o czym jest książka.

Ingrid jest główną bohaterką powieści. Jest kobietą, która dużo przeszła, straciła rodzinę, urodziła dziecko w dość ciężkich warunkach (chociaż nie zapominajmy nadal, że powieść rozgrywa się w XVIw.). Największym darem, a zarazem błogosławieństwem Ingrid jest moc, którą posiada. Kobieta widzi dusze zmarłych, najczęściej udręczone, które potrzebują pomocy, aby móc zaznać wieczne odkupienie.
Aby uratować życie córki, wybiera się do lasu do chatki, w której żyje stara czarownica Zorina. Kobietom udaje się zaprzyjaźnić, Ingrid uczy się jak pomagać chorym oraz jak sporządzać leki i maści.
Pewnego dnia ponownie spotyka kata, człowieka, który jest ojcem jej dziecka. Oboje marzą o spokojnym życiu, jednakże w Norwegii panuje polowanie na czarownice, a Ingrid zostaje oskarżona o czary. Oboje uciekają do doliny Ludzi Lodu, gdzie panuje smutek i niepoznane zło.
Kiedy udaje im się wreszcie opuścić dolinę, okazuje się, że życie nie będzie dla nich łaskawe, zabierając wszystko, na czym im zależało.

Kiedy zdecydowałam się na to, aby sięgnąć po dzieło Pana Paczkowskiego, byłam oczarowana opisem, który zapowiadał naprawdę kawał dobrej historii. Gdy zaczęłam książkę, nadal tak sądziłam. Co mnie więc zniechęciło, do tego stopnia, że czuję się zawiedziona?
Może trochę przesadzam, ale mam wrażenie, że minęliśmy się tutaj trochę z celem, chociaż być może za dużo oczekiwałam po tej pozycji. Oczekiwałam przede wszystkim tego, że głównym wątkiem powieści, będzie magia. A co otrzymałam?
Seks, głównie seks, gwałt, a przede wszystkim jak dla mnie osobiście, trochę urażenie mojej wiary, ze względu na wątek dotyczących uciech cielesnych księży i zakonnic.
Nie mogę zarzucić książce, że jest źle napisana, naprawdę. Stylistycznie moim zdaniem autor zdecydowanie odzwierciedlił, jak wyglądało życie w czasach, w których żyją nasi bohaterowie.
Jednakże absurdalność niektórych sytuacji, bardzo mnie zniechęciła, bo naprawdę w wypadku takich scen, pomijałam po prostu kilka stron i to niejednokrotnie.
Nie chciałam sięgać po erotyk, tylko fantastykę, więc w tym wypadku moim zdaniem autora książki troszeczkę poniosło.
Historia sama w sobie była naprawdę ciekawa i dokładnie przemyślana. Może zdarzyły się pojedyncze nieścisłości, ale uważam, że nie ma sensu ich komentować.