Upadek ognia recenzja

Jednak się nie polubię do końca z tą serią. Pierwsza część miała potencjał, który myślałam, że zostanie chociaż trochę bardziej wykorzystany w drugiej części. Niestety nie.

Vhalla wyrusza w podróż jako własność cesarstwa, musi opanować swoją magię, tylko, czy serce jej pozwoli to wszystko przetrwać?

No i właśnie to serce u niej trochę za bardzo daje się we znaki. Bohaterka jest irytująca, niezdecydowana. Na początku jest to nie do wytrzymania, patrząc przez pryzmat wydarzeń można przez chwilę pomyśleć: “no w sumie taki los ludzki; raz upadamy; raz się podnosimy”. Jest to zrozumiałe na pewnych etapach, ale tylko na pewnych. Akcja wciąga, zaczyna się pięknie rozwijać i nagle autorka ucina wątek albo po prostu go nie kończy co było dla mnie szokiem, bo świat, który stworzyła, cały system magiczny jest przedstawiany miejscami fascynująco i brakowało tego większego rozwinięcia i ta książka byłaby cudna. Do tego wątek miłosny - dla mnie go za dużo, jest za bardzo rozmiękły, sflaczały. Co za dużo to nie zdrowo, a jeszcze tutaj jest tak przeciągnięty w czasie, miejscu – za bardzo. Do tego za mało było dla mnie innych bohaterów poza oczywiście główną bohaterką. Nie można ich zrozumieć, nie możemy niekiedy zrozumieć czym Vhalla się kieruje.

To jest jedna z tych książek, w których lubimy wszystkich innych bohaterów poza tą główną. Może niektórym przypadnie do gustu, ale nie pasuje dla mnie do całego obrazu rzeczywistości, tej walki, którą ma wygrać, mocy którą posiada i wspaniałych przyjaciół i ludzi, którzy na niej polegają. Książka nie jest zła, bo czyta się ją w miarę szybko, jest prosta w swojej konstrukcji, ma pewne tajemnicze postacie, wydarzenia, przez które chcemy brnąć dalej i chociaż dowiedzieć się, czy mamy rację. Po trzecią część pewnie sięgnę choćby z czystej ciekawości jak autorka rozwinęła swój kunszt pisarski. Dzięki takim książką dostrzegamy te, które są o wiele bardziej warte uwagi i bardziej je doceniamy.

Nie zniechęcam, nie zachęcam! Samemu trzeba spróbować i zobaczyć!