Okrutny książę recenzja

Czy jest jakaś książka lub seria, na którą trafiliście zbyt późno? U mnie zdecydowanie jest to trylogia „Okrutnego księcia”! Dlaczego? O tym już za moment.

Trzy siostry zostają uprowadzone i trafiają do świata, który nie należy do ludzi, tylko do elfów. Dziesięć lat później Jude dalej nie czuje się jego częścią, a wręcz jest wyrzutkiem, którym gardzą inni mieszkańcy krainy. Najgorszy z nich wszystkich jest książę Cardan. Jednak dziewczyna chce zostać częścią dworu, więc nie pozostaje nic innego, tylko wyzwać księcia na pojedynek i… wziąć na siebie wszelkie konsekwencje.

Był taki moment, że wszyscy o tej książce mówili, jednak ja w tamtym czasie miałam ciągle się przedłużającą przerwę od fantastyki. Dlatego też machnęłam ręką i puściłam tę historię mimo uszu. Minęło jednak kilka lat i mimo to zachwyty nad „Okrutnym księciem” nie przycichły.

Z tego też powodu zaczęłam się coraz uważniej im przysłuchiwać. Tym sposobem nadszedł dzień, gdy kurier przyniósł mi przesyłkę, a w niej tę właśnie powieść. Rzuciłam się na nią jak szalona i się zakochałam!

Absolutnie uwielbiam świat, który stworzyła autorka. Przedstawienie elfów jako nikczemnych istot gardzących ludźmi jest według mnie strzałem w dziesiątkę. Niesamowicie ciekawie śledziło mi się też intrygi, które knuli między sobą i jak bardzo potrafili żonglować prawdą.

Cała ta historia jest jak misternie utkany płaszcz, w którym świecąca nitka jest fałszem ubranym w piękne słowa i przetykającym codzienne czynności.

Poza tym oh ja po prostu uwielbiam Jude! Uwielbiam to, że jest silną babką, że potrafi postawić na swoim i bywa bezwzględna. Jest w końcu dziewczyną, która znajduje się w gnieździe żmij. Każdego dnia musi się pilnować i mieć oczy dookoła głowy. Bez tego bardzo szybko by zginęła albo co gorsza została niewolnicą.

Kolejnym powodem, dla którego tak bardzo spodobał mi się „Okrutny książę” jest to, że wątek romantyczny jest w tej książce nieco zepchnięty na dalszy plan i wszystko rozgrywa się bardzo subtelnie. Dzięki temu wyłapałam chemię między bohaterami, ale nie czułam jakby ktoś ciskał we mnie serduszkami.

Przyznam też, że akcja i finał tej powieści sprawiły, że byłam pod wrażeniem. I okej, faktycznie domyśliłam się jak mniej więcej wszystko się potoczy, ale i tak było wiele elementów, na które nie wpadłam, a które świetnie dopełniły obraz. Poza tym samo za siebie mówi to, że od razu po skończeniu „Okrutnego księcia” rzuciłam się na „Złego króla”!

Zatem chyba nikogo nie zaskoczy, gdy powiem, że polecam sięgnąć po tę książkę (o ile oczywiście lubicie fantastykę) i już czuję, że będę ją darzyć ogromnym sentymentem.