Zanim powróci strach recenzja

"Chciałaś to zrobić. Chciałaś stawić mu czoło uświadomić mu, jak cię skrzywdził. Chciałaś, żeby się dowiedział. Jak bardzo jego "miłość" spieprzyła ci życie. Właśnie po to się tutaj przeprowadziłaś Lou. Żeby wypędzić swoje demony."
~~~
C. L. Taylor do tej pory była dla mnie autorką znaną tylko ze słyszenia. Nie miałam okazji czytać wcześniej jej książek, jednak pewnego razu zakupiłam "Zanim powróci strach" i przypomniałam sobie o jej istnieniu. Klimatyczna okładka, intrygujący opis i wiele dobrych opinii sprawiło, że oczekiwałam czegoś naprawdę ciekawego. Czy moje oczekiwania się spełniły?
Louise Wandsworth jako mała dziewczynka doświadczyła ogromnej traumy, z którą zmaga się do teraz. Po latach wróciła ona do miasta, gdzie głośno było o skandalu z nią w roli główniej, jednak nikt nie zdaje się jej poznawać. Jest niewidzialna, a ludzie nawet nie myślą, żeby wiązać ją z wydarzeniami sprzed tak długiego czasu. Oprócz kobiety, która obwiniała ją o zniszczenie małżeństwa. Której mąż dopuścił się okropnych rzeczy i sprawił, że na Lou do teraz spoczywa piętno tego co się stało. W dniu gdy kobieta widzi go z kolejną ofiarą, postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i sprawić by historia się nie powtórzyła.
Na pewno muszę pochwalić styl w jakim jest napisana ta książka. Jest prosty i bardzo przyjemny w odbiorze, przez co książkę czyta się naprawdę szybko. Autorka w dobry sposób potrafiła przedstawić niektóre sceny, w taki sposób, aby zwróciły uwagę czytelnika, właśnie pod kątem tego, jak drastyczne one są. Fabuła była niczego sobie. Mam trochę poczucie, że czegoś mi jednak brakowało. Temat był naprawdę ciekawy i miał ogromny potencjał, ale według mnie niestety nie został on wykorzystany. W wielu momentach książka była nużąca i w ogóle nie trzymała w napięciu, a przecież miał być to kryminał. Nie było aż tak źle. Mimo tego braku klimatu, dosyć mocnej przewidywalności i braku dynamiki, całkiem dobrze mi się czytało. Książka na pewno dała mi trochę rozrywki, ale nie uważam jej za pozycję wybitną. Była okay, ale nic więcej. A szkoda, bo zapowiadała się naprawdę dobrze.