Zacząłem czytać książkę Kalwasa w czasie krótkiej wyprawy na Maltę, skończyłem po jej zakończeniu. Ciekawy jest życiorys autora, był jednym ze scenarzystów serialu 'Kiepscy', przeszedł w pewnym momencie na islam, zamieszkał w Egipcie, o którym napisał kilka ciekawych książek, potem musiał stamtąd wyjechać, bo władze egipskie patrzyły się na niego koso. Osiedlił się wtedy wraz z rodziną właśnie na Gozo, drugiej co do wielkości wyspy na Malcie.
Ta książka jest hołdem dla Gozo, subiektywnym przewodnikiem pełnym prywatnych wtrętów Kalwasa, który pisze: „Traktuję Gozo bardzo poważnie jako moją nową ojczyznę, a nawet więcej: jako mój nowy dom, starałem się więc włożyć w tę opowieść całe serce.” W efekcie dostajemy taki miszmasz, z jednej strony szczegółowe objaśnienia, co należy zobaczyć, polecenia najlepszych knajp i hoteli. Z drugiej strony mamy wiele rozważań o historii i teraźniejszości Gozo i Malty. I jeszcze trochę przepisów na lokalne potrawy, czasami zmodyfikowanych przez Kalwasa, twierdzi on, że są proste, mam inne zdanie...
Trzeba powiedzieć, że Gozo jest mała: „Wyspa ma 15 kilometrów długości w najdłuższym miejscu i 7 szerokości”. Autor ją przemierza na piechotę, bo uwielbia spacerować i zachęca do tego czytelników. No cóż, w czasie swojej wyprawy na Maltę spędziłem na Gozo pół dnia i niezbyt mnie urzekła: sucho tam, gorąco, piaszczyście, mało zieleni, tylko plaże są fajne; spacer w takim upale mało jest ciekawy. Niemniej takie naskórkowe obserwacje mogą być bardzo mylące...
Bardzo ciekawe są opowieści Kalwasa o historii i teraźniejszości Malty pisze na przykład, że głównym budulcem na wyspach jest żółty piaskowiec: „cała historia Malty jest wyryta w żółtym kamieniu. To najstarszy w Europie sposób budowania, uznany przez UNESCO za część dziedzictwa ludzkości.” Takich ciekawostek znajdziemy w książce więcej.
Nie ukrywa Kalwas ciemnych stron Malty: narodową pasją jest polowanie na ptaki, których corocznie zabija się setki tysięcy. W efekcie na wyspach nie ma żadnych ptaków, kompletna cisza, straszne.
Niemniej to pogodna opowieść z życia kraju śródziemnomorskiego, gdzie jest spokojnie, słonecznie, życie toczy się niespiesznie, a ludzie potrafią się cieszyć każdą chwilą.
Bardzo polecam lekturę tej książki jeśli wybieracie się na Maltę, a zwłaszcza na Gozo.
Piotr Ibrahim Kalwas mieszka na malej maltańskiej wyspie Gozo od ponad trzech lat. To obrzeża Unii Europejskiej, między Sycylią a Afryką, specyficzna mieszanka kulturowa łącząca w sobie wpływy włoski...
Czytałam książkę Kalwasa o jego życiu w Aleksandrii. Nie miałam pojęcia, że to już nieaktualne, a tak sobie chwalił... Co do Gozo, to pewnie wszystko zależy od pory roku. Ja byłam w lutym i mnie urzekła zielenią właśnie, wiosną w pełnym rozkwicie, nie chciało mi się jej opuszczać. Gozo jest nazywana 'zieloną siostrą Malty', chociaż prawie nie ma na niej drzew. A książkę muszę przeczytać :)
Na moich zdjęciach jest właśnie ich zima. A ile roślin wtedy kwitnie! Może jest wietrznie, ale na plaży odpoczywałam w krótkim rękawku i było ok, generalnie było bardzo słonecznie. Polecam Ci wiosnę, idealna pora na zwiedzanie.
Zgadzam się, ale zastanawia mnie jak on się odnalazł na tym Gozo. Z zatłoczonej , zaśmieconej, śmierdzącej Aleksandrii, która jemu ponoć się podobała, a nie sądzę by był tam traktowany jak swój mimo źe konwertyta, znaleźć się na sielskiej, wiejskiej, malutkiej wyspie pełnej świeżego powietrza? Toż to szok, jak bardzo różnią się od siebie te miejsca, że o kulturze nie wspomnę.
Nie, nie takiej sielskiej. Idylla tylko dla tych, którzy nie widzą tego z czym się tam mierzą, a raczej na co przymykają oczy. Mam na myśli zmasowane wybijanie ptactwa. A ponieważ jest to wyspa przelotowa dla migrujących gatunków to i nie jeden bociek stracił tam żywot. I choćby dlatego również tam nie narzeka na nudę. Poza tym opuścił poprzednie miejsce zamieszkania, bo obawiał się o bezpieczeństwo swoje i rodziny, więc głębszy wdech nie zaszkodził.
Tak, to jest straszne. To samo robią w krajach śródziemnomorskich, że o arabskich nie wspomnę. Mam nadzieję , że ludzie w końcu przejrzą na oczy, bo ptaków jest coraz mniej.
Dla mnie to jest niewiarygodne, że mogą istnieć plaże, gdzie nie usłyszymy ptaków. I że większość ludzi przygląda się unicestwianiu natury nie kiwnie palcem, a nawet cieszy się, że np taki ptak nie obsra mu samochodu (to u nas motywuje do wycinania drzew na osiedlu).
Ludzie są głupi i krótkowzroczni. Nie dostrzegają delikatnych zależności. U nas powoli coś się zmienia. Nie wiem czy to w związku z ociepleniem klimatu i obniżaniem temperatury miejskiej betonozy, ale sadzi się drzewa, dosadza kwitnące krzewy i byliny, przestają kosić na okrągło te durne trawniki, a jak koszą to zostawiają w parkach łąki dla owadów, torowiska obsadzają rozchodnikami - jest lepiej.
To u nas porażka, bo jest dokładnie na odwrót. Zarówno burmistrz jak i prezes spółdzielni są anty do natury. Prezes przychyla się do wszelkich próśb o wycinkę drzew, osobiście kosi trawniki co 2 tyg. mimo iż cześć z nas protestuje, przeszkadza w trakcie i nawet odwołuje się do reklamy tv. Kretyn twierdzi,że to wytępi kleszcze (tylko czekać, aż uskuteczni wypalanie traw!). Sam mieszka w prywatnym domu i ma cały plac wyłożony kostką, to czego się spodziewać. Betonoza! A my głową w ten mur.
@Asamitt, burmistrz i prezes to nie są stanowiska dożywotnie, trzeba im patrzeć na ręce i protestować, inaczej nawet przez sekundę nie zawahają się przed podjęciem kolejnej absurdalnej decyzji. W tym tygodniu w 'moim' parku była akcja sadzenia róż, żonkili i tulipanów - pewnie z powodów estetycznych, ale co z tego? W krzakach róż przez cały rok buszują owady, a posadzone wzdłuż dróżek nikomu przecież nie wadzą.
Piotr Ibrahim Kalwas mieszka na malej maltańskiej wyspie Gozo od ponad trzech lat. To obrzeża Unii Europejskiej, między Sycylią a Afryką, specyficzna mieszanka kulturowa łącząca w sobie wpływy włoski...
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
Pozostałe recenzje @almos
Ministudium kobiecej samotności
Ta 72 książka w serii z paryskim komisarzem w roli głównej została wydana w 1970 r. Rzecz cała zaczyna się tak, że samotna, starsza kobieta, Madame Antoine de Caramé, na...
Długo czekałem na tę biografię jednego z moich ulubionych pisarzy. A żywot miał Newerly taki, że mógłby obdzielić parę życiorysów. Ten urodzony w 1903 r. syn Polki i Ros...
/d04c0ba9c053b846dcd0bd5cf0e7976a/n/gozo-radosna-siostra-malty)
/d04c0ba9c053b846dcd0bd5cf0e7976a/n/gozo-radosna-siostra-malty)
/84678986392ea10bab1c630a71ae01cd/n/wariatka-maigreta)
/15ba5830eb0d76e2d21499f03dcb34ef/n/szkatulki-newerlego)
/11e040abd30a587ef706c7577378876f/n/breviarium-kanonu-kultury)
/ff5d2455a4b73533899fe7d17bfe45a8/n/miasto-mgiel)
/4cfa86be711a267fba2864d848260194/n/zapach-ziol)
