Bliżej niż myślisz recenzja

Zaintrygowana i mega zainteresowana kolejną pozycją, która na Instagramie była dosłownie wszędzie - a mówię tu o książce Ewy Przydrygi - Bliżej, niż myślisz - bez zbędnego myślenia, postanowiłam, że po nią sięgnę. Te Wasze zachwyty, polecajki osób, które lubię i tu obserwuje - wszystko to wskazywało na to, że książka po prostu rozsadzi mi mózg... i wiecie co... już po raz drugi czuje się niestety oszukana. Za pierwszym razem było tak w przypadku Szeptacza a teraz tej książki.
Nika jest pisarką, która prowadzi swój własny pensjonat. Ma za sobą trudną przeszłość, przed którą stara się uciec, ale niestety nie do końca jej to wychodzi. Gdy pewnego dnia na kamerach monitoringu zauważa, że nieznajomy mężczyzna wynosi ciało kobiety i wkłada je do bagażnika, nie do końca wie co ma robić i czy wszystko to czego jest świadkiem dzieje się naprawdę. Bowiem Niki dość często lubi zajrzeć do kieliszka i mieszać alkohol z lekami. Gdy widzi, że policja niechętnie chce zająć się tą sprawą, ze względu na przeszłość kobiety, postanawia sama dociec prawdy...
Jeśli mam być szczera to liczyłam na coś zupełnie innego. Po przeczytaniu początku, książka zapowiadała się naprawdę dobrze. Oczywiście nie mówię, że jest zła - bo jest dobra, ale bez większego efektu WOW jeśli o mnie chodzi. Powroty do przeszłości głównej bohaterki były jak dla mnie najbardziej interesujące. Wtedy dało odczuć się jakiekolwiek emocje i napięcie podczas czytania. Ubolewam, że takich momentów było bardzo mało i że autorka nie pociągnęła jakoś bardziej tego wątku i połączyła go z zakończeniem. Książkę czytało mi się momentami bardzo opornie i ciężko, może przez to, że jak dla mnie było zdecydowanie za dużo opisów. Rozumiem pokazanie portretu psychologicznego głównej bohaterki, ale analizowanie każdej jej myśli w tak opisowy sposób momentami już zaczęło mnie przytłaczać i męczyć. Niemniej jednak uważam, że książka jest dobra. Fabuła jest interesująca i dobrze poprowadzona, przez co zakończenie jest nawet zaskakujące ;) okładka hipnotyzuje i jest naprawdę piękna, ale myślę, że tak jak kiedyś Szeptacz tak i ta książka jest przereklamowana.