Ostatni gasi światło recenzja

Naszła mnie taka refleksja, że choć czytam głównie kryminały, gdzie z założenia zawsze ktoś umiera, to tak naprawdę autorzy rzadko piszą o śmierci. Są tacy, którzy szczegółowo opisują morderstwa i tacy, którzy skupiają się wyłącznie na samym procesie odkrycia tożsamości sprawcy. Sama śmierć i żałoba są jednak spychane na margines.

"Ostatni gasi światło" to czwarta część cyklu Czwartkowy Klub Zbrodni. Od jej premiery minęło wiele miesięcy, a ja dopiero teraz poczułam się gotowa, by się z nią zapoznać. Wcześniejszy tom nieco mnie rozczarował, brakowało mi w nim tego, za co polubiłam tę serię, ale zdradzę Wam już, że ten wynagrodził mi tamto niezadowolenie z nawiązką.

Po pierwsze sprawa kryminalna, którą tym razem zajęli się nasi dzielni staruszkowie, nie była związana ani z wywiadem, ani nie okazała się być szczególnie sensacyjna. Co więcej, ujął mnie sposób, w jaki połączyła się z prywatnym życiem bohaterów, choć o tym zbyt wiele napisać nie mogę, gdyż to istotny i nieprzewidywalny element fabuły.

Dawno nie czytałam książki, której lektura trafiłaby na tyle w moje czułe struny, by w oczach zakręciły mi się łzy. Może to wiek głównych bohaterów i ich poglądy, które przetrwały próbę czasu, sprawiły, że zaczęłam snuć refleksje nad kwestiami, na jakie zwyczajnie z reguły nie pozwala pędzący świat i szara codzienność. Przede wszystkim to opowieść o sile przyjaźni i o tym, że bliskich nam ludzi możemy odnaleźć w każdym wieku.

Myślę, że trafiłam na tą powieść w dobrym momencie. W tym przedświątecznym okresie jakoś tak łatwiej skupić się na tym, co w środku i docenić wartości, które tak naprawdę powinny być centrum naszego świata na co dzień. Nie była to dla mnie łatwa lektura, ale na pewno potrzebna.

"Ostatni gasi światło" to niezwykle ciepła, choć smutna, powieść Richarda Osmana, którą udowadnia, że warto wyłamywać się czytelniczym trendom, by stworzyć coś ponadczasowego i wartościowego. Nie mogę się już doczekać kolejnej wyprawy do Coopers Chase i śledzenia poczynań tej niesamowitej czwórki przyjaciół.

Moje 8/10.