Porzucona córka recenzja

Cześć i czołem!

Dziś książka z gatunku tych, które rzadko można u mnie zobaczyć - "Porzucona córka" Donatella Di Pietrantonio.

Trzynastoletnia dziewczyna w wieku 6 miesięcy zostaje oddana na wychowanie dalekiemu wujostwu. Jednak nagle jej życie zmienia się o 180 stopni, bohaterka zostaje postawiona przed faktem, iż musi wróci do swoich biologicznych rodziców, których de facto nie zna i nigdy wcześniej nie poznała. Dziewczynka dostaje przydomek Arminuta - ta, która wróciła. Arminuta nie rozumie dlaczego jej adopcyjni rodzice z dnia na dzień tak po prostu ją oddali. Ponadto w domu biologicznych rodziców nie ma miłości i czułości, których zaznawała wcześniej. Pozostałe dzieci chodzą brudne i głodne. Dziewczynka przyzwyczajona do wygód musi spać w jednym łóżku z młodszą siostrą i wytrzymać wzrok starszego brata, Vincenza, który patrzy na nią jakby była już dorosłą kobietą.
Jak ukształtuje ją nowa rzeczywistość i czy będzie potrafiła zrozumieć, dlaczego tak potraktowały ją obie matki?

"Byłam sierotą z dwoma żyjącymi matkami. Jedna oddała mnie, gdy jeszcze jej mleko nie wyschło na moim języku, druga – gdy miałam trzynaście lat. Byłam córką rozstań, fałszywego, a może przemilczanego pokrewieństwa, odległości".

Nie potrafię wytłumaczyć, co tak bardzo urzekło mnie w tej książce. Może to ta cudowna narracja pierwszoosobowa, która sprawiła iż miałam wrażenie, że naprawdę została napisana przez trzynastoletnią dziewczynkę? Powieść sama w sobie jest po prostu niesamowita, historią małej dziewczynki, która jest przerzucana z domu do domu niczym paczka. Dramat rodziny żyjącej na skraju ubóstwa, "zdziczałych" dzieci, które od najmłodszych lat muszą radzić sobie same i tej biednej Arminuty, która znalazła się w zupełnie innym świecie, niż w którym dotychczas przyszło jej dorastać.

"Porzucona córka" to piękna, ale i smutna opowieść o trudnościach związanych z dorastaniem w różnych warunkach, o uczuciu bycia porzuconym i niechcianym, o relacjach między dziećmi, rodzeństwem i między matką a córką. Przyjemnie się czyta, a opowieść o Arminucie wzrusza do łez.
Na HBO MAX możecie zobaczyć również film, który uważam, że jest bardzo wierną ekranizacją tej książki i porusza równie mocno, co sama powieść.

Serdecznie polecam!

Po więcej zapraszam na IG: @strazniczka_ksiazekx - codziennie newsy książkowe, update czytelnicze oraz nowe recenzje