Wzgórze Świątecznych Życzeń recenzja

Poznajcie Lile, Domicele, Ksawerego, Fryderyka, Patrycję i Konstancję, czyli mieszkańców Świeradowa - Zdroju. Każdy z nich ma swoją historię, niekiedy łączącą się z przeszłością innych bohaterów. Każda z tych osób ma również jakieś marzenie.
Lila, miłość do nart odziedziczyła po tacie i wiąże z nimi swoją karierę i przyszłość.
Domicela na pierwszy rzut oka ma wszystko czego mogła zapragnąć. Własne butiki, grono przyjaciółek, kochającego męża, jednak w sercu czuje ból, o którym wie tylko Bogumił.
Ksawery jest biznesmenem, jednak nigdy nie zapomina o swojej córce Poli, która jest jego oczkiem w głowie. To niezmiernie mądra i pełna empatii dziewczyna, która nie jest obojętna na krzywdę innych. Oboje jednak chcieliby, by ich rodzina znów była kompletna.
Fryderyk stracił swoją jedyną i prawdziwą miłość, zaszył się w głuszy i uchodzi za dziwaka. Jednak, niedaleko jest jedna osoba od której pragnie wybaczenia.
Patrycja wraz ze swoimi córeczkami przeżyła piekło, które zgotował im Andrzej, były partner kobiety. Przez długi czas nie mogły się od niego uwolnić, aż w końcu trafiły do Świeradowa, gdzie w końcu, pod dachem u Konstancji poczuły się bezpiecznie. Jednak czy kobieta po takich przeżyciach będzie w stanie zaufać jakiemuś mężczyźnie?
Konstancja to pogodna staruszka, która zaopiekowała się Patrycją i jej dziećmi. Sama nigdy nie doczekała się potomka, jedna kocha te dziewczyny z całego serca i pragnie by zaznały szczęścia. Być może te święta okażą się magiczne i spełnią się zarówno jej życzenia, jak i pozostałych osób.

Oto kolejna ciepła, magiczna i typowo świąteczna książka. Oprócz przedstawionych powyżej bohaterów, poznajemy również inne, cudowne osoby. Lektura jest klimatyczna, a fabuła opiera się na odnalezieniu szczęścia, rozwiązaniu wszelkich problemów, a także spełnieniu marzeń. Przez większą część książki tak naprawdę niewiele się dzieje. Obserwujemy zwyczajne życie mieszkańców.
Tytułowe Wzgórze świątecznych życzeń to dość szczególne miejsce, gdzie najwięcej czasu spędzał Fryderyk, ale również inni, przede wszystkim turyści. Sama nazwa pozwoli Wam odkryć tajemnicę tego miejsca.
Polubiłam większość bohaterów tej książki. Jedynie z Domicelą miałam problem, gdyż denerwowało mnie jej zachowanie i wręcz domaganie się zachwytu nad własną osobą. Oczywiście z czasem wiele się wyjaśnia, a kobieta nie bez powodu jest taka dumna.
Co do stylu pisania autorki to jak najbardziej zasługuje na moją aprobatę. Pani Sylwia wie co to równowaga pomiędzy opisami, a dialogami. To właśnie coś co lubię najbardziej. Takie książki czyta mi się lekko i szybko.