Władczyni dusz recenzja

Porównanie na okładce do Maas nie pozwoliło mi przejść koło tej historii obojętnie.

Magiczne wyspy tworzące jedno wielkie królestwo pomysł zgrabny i niezwykły. Każda wyspa ma swoją indywidualną magię, a władca posiada tą najmroczniejszą, której nikt inny nie może posiąść, a przy okazji ciężko ją kontrolować.

Pomysł fantastyczny, świat wykreowany bardzo dobrze. Bohaterowie – drugoplanowi jak najbardziej cudni. Obraz wykreowanej rzeczywistości przez autorkę jest niezwykły, zabrakło minimalnych drobiazgów i kiedy na początku książki wydawało się, że świat jest ogromny, to kiedy przyszło do poszczególnych opisów niestety kulał, był zbyt prosty, mały i miał zbyt mało szczegółów. Po prostu mógłby być bardziej barwniejszy i choć czuło się klimat całej historii to czasami jej surowość odstraszała. Pierwsza połowa było jak płynięcie. Główna bohaterka niestety nie przypadła mi zupełnie do gusta – wyzuta z uczuć miałam wrażenie egoistyczna, pędząca za czymś o czym tak naprawdę nic nie wie i nie za bardzo chce wiedzieć. Miałam wrażenie, że jest w bańce, która pęka, a ona i tak tego nie widzi. Za to drugoplanowi bohaterowie są bardzo dobrze rozbudowani, nawet ich sama historia, która była przewidująca jednak trzymała w napięciu i była dopracowana do perfekcji. Wracając do głównej bohaterki raził mnie jej stosunek do matki, jakby została w ogóle pominięta w całej tej historii - wydało mi się to co najmniej dziwne. Tworzymy bohaterkę z rodziną to dlaczego nie zgramy ją jakoś z jej postrzeganiem świata, tym jaka jest - brakowało tutaj tego. System magii w tym wszystkim jest nad wyraz ciekawy połączenie różnych gatunków, które uzależniają się od siebie i muszą sobie nawzajem pomagać idealnie wplótł się w całą historię.

Pamiętajmy, że jest to książka dla młodzieży, jednak nie usprawiedliwia to faktu, że jest to czytelnik mniej wymagający. Pewnie by chcieli bardziej rozbudowanego wątku miłosnego, który tutaj był dość sztuczny, a nie bardziej rozbudowanej kreacji świata jak ja. Historia wciąga, nie czyta się jej źle miejscami bardzo dobrze. Klimat morski zachowany co najważniejsze! Jednak do Maas bym jej nie przyrównywała aż tak bardzo. Trzeba się przekonać samemu!