Wyspa kości recenzja

Wierzycie w miłość od pierwszego wejrzenia?

Ja nie mam raczej duszy romantyczki, jednak czytając książki z dobrym wątkiem romantycznym, aż mi jakoś tak milej robi się na sercu.

Współpraca recenzencka wydawnictwo niegrzeczne książki, recenzja może zawierać spojlery do poprzedniego tomu.

"Wyspa kości" Nicole Florina to 2 tom historii o bardzo tajemniczym miasteczku.
Weeping Hollow skrywa masę tajemnic, a my je po części odkrywamy wraz z bohaterami.

W tej części śledzimy losy Adory i Stone'a.
Adora jest kobietą, która codziennie walczy o siebie i swoją mamę. Klątwa, jaka została rzucona na matkę, powoduje jej śpiączkę, a dla Adory to jest jak wyrok, nie może się czuć swobodnie we własnym życiu. Mamy też postać Stone'a mężczyzny, który nie miał lekko w życiu, został odrzucony przez wszystkich.Teraz za to wręcz pokutuje.

Ten tom był dużo boleśniejszy, historie opowiedziane łamią nam serce. Co do postaci głównych bohaterów zostali świetnie wykreowani, ich charaktery są złożone i wyjątkowe, zdecydowanie potrzeba więcej takich bohaterów, nie są oni idealni, ba my widzimy ich wady i przez to czyta się to dużo lepiej. Ich relacja jest nietypowa, bo oni sami są postaciami, o których bardzo trudno nam zapomnieć.

Jest to jedna z tych książek, która wywołała u mnie wiele emocji. Była wstrząśnięta, zdołowana i przybita, a także kibicowałam bohaterom i ich relacji. I najlepsze w tym wszystkim jest to, że to nie jedyne emocje, jakie miałam, złość i gorycz też się pojawiły.
Co do wydarzeń z tego tomu, pod tym względem" zgasłe dusze" podobało mi się nieco bardziej, ale właśnie w tym tomie bardziej polubiłam bohaterów.

Dla mnie ta seria jest idealnym przykładem, jak powinno wyglądać romantasy. Romans bardzo dobry, ale o fantastyce też się nie zapomina.
Klimat tej książki jest niepowtarzalny, ciężki i mroczny, czujemy wilgoć z lasu.

Co do zakończenia, oh niestety fanką nie jestem. Dużo wątków zostaje nierozwiązanych i nadal mamy dużo tajemnic, ale podobnie było z 1 tomem, więc liczę, że będzie też 3 tom.