Wyśniony koncert recenzja

„Bo w życiu liczą się tylko te krótkie momenty, które stają się naszymi punktami odniesienia w chaosie zwykłej codzienności.”

Jest to druga książka autorki, ale pierwsza którą miałam poznać i jest tak niesamowicie cudowna, że już sięgnęłam po pierwszą „Zaginiona wiolonczelistka”.

Fabuła „Wyśnionego koncertu” dzieje się w dwóch ramach czasowych: 1967/1968 czasach kompozytora Antoniusza Dobrowolskiego oraz 2018 r. czasach dyrygenta Roberta Bianchiniego i utalentowanej skrzypaczki Clary Pozzi, którzy chcą przywrócić świetność utworu, by w finale się połączyć.

Książka zaczyna się dość niewinnie. Znany dyrygent dostaje tajemniczą przesyłkę – zapomnianą partuturę sprzed kilkudziesięciu lat. Po zapoznaniu się z nią postanawia odnaleźć autora dzieła i dowiedzieć się dlaczego nigdy jej nie słyszał. Do podróży „w czasie” zaprasza skrzypaczkę Clarę Pozzi.

Równocześnie poznajemy młodego kompozytora Antoniusza Dobrowolskiego, który próbuje spełnić swoje marzenia i rozsyła swoje partytury na konkursy. Przez długi czas prześladuje go pech, to nie zdąży wysłać na czas swojej kompozycji na konkurs, to dyrektor orkiestry robi go w balona i kompozytor podpisuje niekorzystną dla siebie umowę. Pewnego dnia śni mu się piękna skrzypaczka, która gra specjalnie dla niego utwór. Dobrowolski jest tak oczarowany snem, że postanawia przelać usłyszane dźwięki na papier i tak powstaje Wyśniony koncert. Wysyła partururę na konkurs do Londynu i czeka. Pewnego dnia przychodzi tak wyczekiwany list – zaproszenie na konkurs. Kariera nabiera tempa, ale czy Antoni czuje się spełniony ?

Czy Roberto i Clara odnajdą kompozytora ? Czy sami odnajdą uczucie ? Co stało się w przeszłości ? Jaki książka ma finał ?

Na te i wiele innych pytań znajdziecie odpowiedzi czytając przepiękną książkę „Wyśniony koncert”.

Autorka pisze idealnie, z każdą przewróconą kartką czekałam co będzie dalej, jaki będzie finał. Mam taką dziwną przypadłość, że książki, które bardzo mi się podobają, nie chcę ich kończyć i z jednej strony chcę wiedzieć jak się skończy, a z drugiej nie chcę się z nią rozstawać. Dziwne, ale prawdziwe J

Nie potrafię przekazać słowami tego co czuje po przeczytaniu książki. Jest to zachwyt nad treścią książki pomieszany z podziwem dla talentu autorki. Gdybym miała ocenić książkę to dałabym jej 100/10 !

Książka jest idealna na letnie wieczory czy odpoczynek na plaży. Serdecznie Wam ją polecam.