Cień matki recenzja

Czytając już trzecią powieść z tego cyklu, szczerze nie spodziewałam się, że będzie ona TĄ najlepszą. Lacey już wcześniej miałam okazję poznać i mówiąc w skrócie: nie przypadła mi ona do gustu. Główna bohaterka przeszła niezwykłą metamorfozę. Aż miło było zgłębiać się dalej w jej odmieniony charakter.

Wiele lat temu Lacey O’Neill była świadkiem zabójstwa swojej matki. Te wydarzenia odcisnęły na nią mocne piętno. Teraz okazuje się, że człowiek odpowiedzialny za całe zło w jej rodzinie, może wyjść na wolność. Sytuacja jeszcze bardziej się komplikuje, kiedy otrzymuje telefon z Arizony. Od tej pory Lacey będzie odpowiadała również za córkę swojej tragicznie-zmarłej, dawnej przyjaciółki. Wśród prób uporania się z „własnymi demonami”, Lacey będzie musiała odnaleźć się również w nowej dla niej roli.

Powieść porusza bardzo ważne tematy jak: żałoba, uzależnienie, zdrada oraz przebaczenie doznanych krzywd. W wielu wątkach się wściekałam (tu za sprawą 10-letniej smarkuli), ale też w wielu czekałam niecierpliwie na dalszy rozwój sytuacji. Niestety pomimo wszelkich starań autorki, dalszy przebieg historii zbyt łatwo przewidzieć. Pomimo, iż powieść szybko się czyta i jest świetnie napisana, zasługuje na ocenę co najwyżej dobrą.