Ciemność widoma. Esej o depresji recenzja

O depresji można sobie do woli teoretyzować, nikt jednak nie wniknie do umysłu chorego, aby dowiedzieć co za dramat tam się rozgrywa. Autor jednak wpuszcza nas do swojej głowy, zwierza się z myśli swych, i przeżyć.
Byłam pod wrażeniem odwagi… pisanie o depresji, chorowanie na depresję, w naszym społeczeństwie jest niemęskie, to kobiety, rozhisteryzowane, płaczliwe z zaburzeniami hormonalnymi mogą mieć gorszy dzień. Chłopaki nie płaczą, facet nie może mieć bólu istnienia. Werter – ten od oryginalnego wletschmerzu, jest nazywany płaczliwą babą w spodniach. Styron wyłamuje się z tego schematu opowiada nam przejmującą opowieść o udręczonym demonami umyśle, przestrzegając nas, że depresja nie jest chorobą określonej warstwy społecznej, grupy zawodowej, nikt nie jest bezpieczny. W każdej chwili może pochłonąć nas ciemność.
Porusza bezpośredniość z jaką Autor zwierza się czytelnikowi, wyczuwa się brak fałszu. Oczywiście nie jest to książka, która ma służyć zdiagnozowaniu depresji. Pozwala jednak zrozumieć czym cechuje się ta choroba, może jakieś zachowania, objawy nas zaalarmują i pomogą we wczesnym wykryciu, ułatwią wczesne leczenie i nie będzie musiało dojść do dramatów.

Polecam wszystkim przeczytanie tej książki, nie jest ona obszerna niewiele ponad sto stron, a może się okazać bardzo pomocną.