Lepsi od Pana Boga. Reportaże z Polski Ludowej recenzja

Czyli prawdziwy mężczyzna żadnej pracy się nie boi.

Publikacja o tyle ciekawa (o dość przewrotnym tytule), iż swoim zasięgiem obejmuje czas Polski ''ludowej", o której niewielu chce zapomnieć. Oczywiście, że tamtej epoki nie ''wygumkujemy''. Natomiast z drugiej strony czyni się wszystko, aby PRL przedstawić w jak najkorzystniejszym świetle, szczególnie młodym ludziom. A to nie zabawa w piaskownicy, na taką narrację nie może być zgody. A wiemy, że nie było tak kolorowo. Wracając do książki, teksty w niej zamieszczone powstawały w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku.

Pan Janusz Rolicki znany jest z publikowania w takich pismach jak Trybuna, Polityka. Periodykach zawsze dyspozycyjnych wobec ówczesnych dygnitarzy. Należał do PZPR, w późniejszych latach puszczał oko do SLD, ale bez sukcesów. Co nie wpłynęło aż tak znacząco na odbiór antologii. Dziennikarz wbrew moim początkowym obawom, racjonalnie opisuje tamtą rzeczywistość: partyjniactwo, służalczość, kumoterstwo, korupcja i innego patologie. Rzeczony publicysta jest też autorem kultowego wywiadu z Edwardem Gierkiem pt.: Przerwana Dekada.To podobno był bestseller, mnie jednak jakoś szczególnie nie porwał.

Zgodnie z powiedzeniem, że żadna praca nie hańbi, reportażysta podjął zatrudnienie w charakterze robotnika czy sezonowego pracownika PGR-u. Integrował się też z kloszardami i dworcowymi pijaczkami. Przybierał pozy zgodne z danym zapotrzebowaniem. Z pewnością Rolicki zalicza się do niekwestionowanych mistrzów w swoim gatunku: niekiedy jego spostrzeżenia są ciekawe, podobnie jak obserwacje. Częściej jednak się z nim nie zgadzam.

Pod każdym reportażem znajdziemy przypis objaśniający nam dalsze losy bohaterów reportaży wraz z komentarzem Janusza Rolickiego. Początek interesujący, środek średni, końcówka monotonna. Częściej się nudziłam, niż dowiedziałam się czegoś konkretnego.

Lepsi od Pana Boga to niepełny portret społeczeństwa polskiego. Dla niektórych osób mogą stanowić pewien rodzaj nostalgii i tęsknoty za tzw. rajem utraconym.