Przyjaciel na zawsze recenzja

Kto z Was lubi lepić bałwana? Ja uwielbiam! Tylko wiecznie śniegu brak w moich stronach. Heee.... Ale jak już jest, lepienie bałwana sprawia mi ogromną przyjemność i radość. Smutne jest jednak to, że ulepiony nasz koleżka zostaje sam, a wystawiony na promienie słoneczne w końcu topnieje. Pozostaje po nim marchewka, dwa kije, rękawiczki, kilka kamyków, stary garnek i szal.

Naszym bohaterem jest dość nietypowy bałwanek, któremu jest bardzo zimno. Szuka pomocy, nawołuje, bo okropnie zmarzł. Pomoc oczywiście po pewnym czasie nadchodzi od strony leśnych zwierzątek, które przynoszą bałwankowi okrycie. Owijają go jak najszczelniej grubą warstwą koców i szali. Dzięki nim w końcu robi się mu ciepło. Od tej pory bałwanek zyskał wspaniałych przyjaciół, z którymi spędzał każdą chwilę na zabawach wśród śniegu. „Wszyscy mieli nadzieję, że tak będzie już zawsze.” Jak wiemy zima w końcu dobiega końca i nadchodzi wiosna, a z nią wysoko na niebie zaczyna świecić słoneczko, które jest bezlitosne dla śniegu.

Kogo możemy spotkać w lesie? Kto zorganizował pomoc dla bałwanka? Kto był najlepszym przyjacielem bałwanka? Jak zwierzątka poradziły sobie z kolejnym problemem i na jak długo? O tym wszystkim oczywiście dowiecie się, czytając książeczkę „Przyjaciel na zawsze” Ellen de Lange.

Króciutka opowieść dla dzieci w wieku 4+ z ciekawymi patchworkowymi ilustracjami, dość sporymi literkami. Jest to historia o współczuciu – z powodu zimna, trosce – wyciągając dłoń do nieznajomego oraz radości – wspólnie spędzanych razem chwil w zimowej porze roku, wśród płatków śniegu i radosnych zjazdów saneczkowych i zabaw śniegowych.

Jest to opowieść o pocieszającej sile przyjaźni, która nigdy się nie kończy oraz bardzo wzruszająca zwłaszcza na samym końcu naszej historii o bałwanku. Coś zawsze dzieje się ku czemuś. Topnieje śnieg, by dać życie roślinom. Mimo, że wśród nas już nie ma bliskiej nam osoby, ponieważ odeszła zupełnie niespodziewanie, samotnie. To pozostanie na zawsze w naszych sercach i w naszej pamięci.