Wszyscy jesteśmy zbłąkanymi owcami recenzja

"Wszyscy jesteśmy zbłąkanymi owcami" Stefanii Marii Jagielnickiej to historia czterdziestoletniej Beaty, która jako dziecko mieszkała w Niemczech. Dziewczyna miała uraz do tego kraju, języka ze względu na to, jak traktowana była jej rodzina. Kiedy zamieszkali w Polsce, kobieta pragnęła przeprowadzić się do Francji. Jej rodzice nie popierali jej pomysłu. Pewnego dnia, gdy z przyjaciółką rozmawiała w krakowskiej kawiarnii, pewien mężczyzna podszedł do ich stolika i wdał się w dyskusję. Okazało się, że ma na imię Tomek i zaproponował Beacie wyjście na obiad. Czterdziestolatka zgodziła się. Jak potoczy się ich relacja? Czy zdołają się dobrze poznać zanim podejmą pochopne decyzje?
Według mnie ta pozycja składa się na sporo plusów i minusów, które wam wymienię.
+ przytoczenie faktów historycznych w rozmowach bohaterów, 
+ lekki styl autorki,
+ obyczaje różnych narodowości,
- absurdalne zachowania bohaterów,
- wszystko działo się za szybko,
- nienaturalne propozycje, miejscami sztuczne dialogi.
Polecam tę powieść mimo wszystko, bo nieraz się przy niej uśmiałam, a wątki historyczne bardzo mi się spodobały.
Moja ocena: 5/10