Wśród ukrytych. Wśród oszustów recenzja

Margaret Haddix jest amerykańską autorką, której książki głównie są skierowane do młodzieży. Pierwszy tom z serii Dzieci cienie, został wydany w 1998 roku. Poszczególne tomy serii otrzymały już wiele prestiżowych nagród, jak m.in. An ALA Best Book for Young Adults. Jest to moje pierwsze spotkanie z tą autorką, i na pewno nie ostatnie ;)

Luke Garner, trzeci syn ubogiej rodziny farmerów, jest dzieckiem nielegalnym. Zastanawiacie się, jak to możliwe? Otóż, Rząd po Wielkim Głodzie, postanowił wprowadzić m.in. ustawę zakazującą mieć więcej dzieci, niż dwoje - Prawo Populacyjne. Jednak wiele rodzin zdecydowało się i tak posiadać nielegalne dziecko. Cienie, bo tak są one nazywane, muszą się ukrywać przed światem. Nikt nie może się o nich dowiedzieć, bowiem karą za posiadanie nielegalnego dziecka, jest nawet śmierć.

Luke przez całe swoje życie był nauczony ukrywania się. Jednakże mógł wychodzić na dwór i bawić się z braćmi, pomagać w gospodarce, żyć prawie normalnie. Prawie, ponieważ oficjalnie nie istniał. Nie chodził razem z rodzeństwem do szkoły; jeśli ktokolwiek do nich przychodził, musiał pozostać w ukryciu. Rozmawiać mógł tylko ze swoją rodziną i przez to nie wiedział wiele o prawdziwym świecie. Jednak z czasem nawet to zaczęło ulegać zmianie. Kiedy osiągnął wiek dwunastu lat, w jego okolicy Rząd zaczął budować osiedle mieszkalne dla notabli - ludzi bogatych. Wycięty został las, który wcześniej świetnie chronił go, przed wzrokiem sąsiadów. Teraz całe dnie musi spędzać w domu, z dala od wszystkich okien. Nie może już zasiadać z rodziną do stołu, gdyż ktoś przechodząc obok, mógłby zauważyć dodatkowy cień. Jeśli jest sam na sam z jednym członkiem rodziny, nie może z nim rozmawiać, aby nie wzbudzić niczyich podejrzeń. Z biegiem czasu czuje się coraz bardziej wyobcowany, a jego jedynym zajęciem jest obserwowanie nowych mieszkańców osiedla.

Luke zna już chyba wszystkich, którzy mieszkają w okolicy; zna dokładną liczbę mieszkańców, ponadawał im nawet nazwy, ze względu na ich znaki rozpoznawcze. I nagle, pewnego dnia, w oknie domu Sportowców zauważa twarz. Twarz kogoś, kogo nie powinno tam być, gdyż wszyscy domownicy dawno są w pracy, bądź szkole. I właśnie od tej twarzy wszystko się zaczyna. Chłopiec stale myśli o tym, co widział. Pilniej obserwuje dom tej rodziny i kiedy zyskuje pewność, że mieszka tam ktoś, poza przepisową czwórką mieszkańców, postanawia to sprawdzić osobiście. Tą "twarzą" była Jen, również trzecie dziecko, Cień.

Książka ta składa się z dwóch tomów serii Dzieci cienie, wydanych w jednym woluminie. Jest to bardzo dobre rozwiązanie, gdyż poszczególne części nie są grube objętościowo, zatem taka forma wydania, jest o wiele wygodniejsza od oryginalnego.

Autorka kreuje świat niedalekiej przyszłości. Świat, w którym ludzi jest więcej niż jedzenia. Przez to należy wprowadzić jakieś ograniczenia. Zabronione jest "śmieciowe" jedzenie, farmerzy muszą przestrzegać ścisłych przepisów, co i jak hodować. Rząd decyduje o wszystkim: kto ile ma dostawać jedzenia, komu się ono należy, ile dzieci można posiadać. Wszystko jest pod ścisłym nadzorem. Jednak Cienie, jak odkrywa Luke, pragną wolności. Uważają, że oni także mają prawo do normalnego życia. Szykują nawet pikietę, przed domem prezydenta, przez którą chcą się pokazać światu. Powiem tylko tyle, że życie Luka, odkąd zobaczył w oknie twarz Jen, nie będzie już takie samo. Zmieni się diametralnie. Jednak, aby przekonać się, co tak naprawdę się stanie, i czy szykowana pikieta odniesie skutek, musicie sięgnąć po tę pozycję sami.

Książkę czyta się bardzo łatwo i szybko. Duże litery druku dodatkowo to ułatwiają. Poza tym trzeba przyzwyczaić się do tego, iż głównym bohaterem jest dwunastoletni chłopiec, który zachowuje się momentami jak dziecko i zadaje pytania, na które odpowiedzi są oczywiste dla czytelnika. Aczkolwiek, moim zdaniem, jest to plus tej książki. Autorka, na szczęście, nie stworzyła go od razu dojrzałym młodym mężczyzną, lecz powoli pozwalała mu dojrzewać, razem z rozwojem wydarzeń.

Wśród ukrytych. Wśród oszustów polecam wszystkim, którzy lubią antyutopijne klimaty. Jednak myślę, że tym, którzy nie są z nimi zaznajomieni, książka również przypadnie do gustu. Zachęcam do jej przeczytania, warto!


"Dawno temu, kiedy po raz pierwszy spotkał Jen, zastanawiał się, czy Policja Populacyjna nie ma przypadkiem racji, czy może on naprawdę nie ma prawa do życia i do jedzenia, które powinno trafić do innych. Jen przekonała go, że tak nie jest i że każdy zasługuje na to, by istnieć, niezależnie od wszystkiego."