Konie, adiutanci, faszyści recenzja

Jeśli lubicie książki na kanwie historycznej, to mam dla Was świetną propozycję. ‘Konie, Adiutanci, Faszyści’, przybliża nam wydarzenia z końca wojny, a dokładnie ludzkie rozterki i przemyślenia rodzące się u schyłku wojny.

Ignaz mieszka w swoim dworku w Kaltenborn a jego pasją są konie, które uwielbia i oddaje im się całkowicie. Nasz bohater jest ślepo oddany wizji Hitlera o zwycięstwie i nie dopuszcza do siebie myśli, że Niemcy mogą przegrać wojnę. Wszystko zaczyna się powoli zmieniać, gdy do dworku przybywa jego dawny przyjaciel, Werner, prosząc go o schronienie dla wycofującego się sztabu niemieckiego. Ignaz, jak na oddanego sługę Rzeszy, zgadza się, przez co jego dotychczasowe sielankowe życie kończy się. Wizja niezwyciężonej III Rzeszy zaczyna się zacierać a zastępuje ją obraz załamanych i skonfliktowanych generałów. Czy wszystkim dowódcom zależy na zwycięstwie? Co się stanie, gdy propagandowy obraz zastąpi szara wizja rzeczywistości? Czy Ignaz udźwignie prawdę? Dlaczego ukochana klacz Ignaza nosi hebrajskie imię Adonai, skoro on wierzy w ideologię wyższości rasy aryjskiej?

Książkę czytało się bardzo dobrze, choć przyznam, że nie była to lekka pozycja i nie chodzi mi tu o tematykę jaką podejmuje, tylko bardziej o liczbę bohaterów i ich dość trudne nazwiska. Nie będę ukrywać, że w chwilach żwawszej akcji musiałam się czasami zatrzymać i przez moment zastanawiać kto jest kim. Jeśli chodzi o samą treść, to autor cudownie pokazał rozterki Ignaza oraz jego wewnętrzną walkę po zetknięciu się z realiami.

Nie mogę wam nie wspomnieć o mojej ulubionej postaci z książki. Zegi, wioskowy dziad mieszkający samotnie w chacie i znający się na ziołach. Pojawienie się tej postaci wywołało uśmiech na mojej twarzy i pięknie dodało powieści słowiańskiego smaczku. Zegi mnie kupił, nawet bardziej niż główni bohaterowie, to po prostu postać której nie da się nie pokochać. Prawdziwy duch słowiański.

Jest to pozycja, którą warto przeczytać, jeśli nie dla historycznych wątków czy ludzkich rozterek, to dla Zegiego, cudownych opisów krajobrazu oraz pięknych konii.