Wschodzący księżyc recenzja

„Wschodzący księżyc” jest książką rozpoczynającą dziewięciotomowy cykl „Zew nocy”. Długo nosiłam się z zamiarem przeczytania tej książki. Interesująca okładka („która aż krzyczy weź mnie do ręki”) i zachwyty na wszystkich blogach i forach tylko podsycały moją ciekawość.
Gówna bohaterka nie jest zwyczajną rudowłosą dziewczyną z charakterem. Riley Jenson jest dziewczyną z nie lada tajemnicą - jest ona DHAMPIREM - na wpół wampirem i na wpół wilkołakiem. Na co dzień pracuje w Departamencie Innych Ras w Melbourne, mieszka razem z Rohanem bratem bliźniakiem i skutecznie broni się przed powołaniem jej na stanowisko strażnika (których, głównym zadaniem jest zabijanie istot, stanowiących niebezpieczeństwo dla ludzi).
Co można jeszcze można powiedzieć o Riley? Chociażby to, że jest wilkołakiem i dążący do pełni księżyc rozpala w niej gorączkę, wywołując niepohamowaną żądzę seksu. Gorączkę, która spala ją od wewnątrz nawet w najmniej oczekiwanych momentach.
Co ponadto? Chociażby to, że jest bardzo związana ze swoim bratem i w trakcie jednej z jego misji wyczuwa, że grozi mu niebezpieczeństwo...na domiar złego „ni stąd ni zowąd” spotyka przed swoim domem niebanalnie przystojnego wampira. Będą kłopoty?...Jak najbardziej. Przygotujcie się na porwania, pościgi, włamania, zdobywanie tajnych informacji, podstęp i zdrady kochanków ale także seks, seks, seks…seks aha i jeszcze seks.
Akcja książki toczy się wartko, jest w niej wiele ciekawych wątków (sensacyjny, detektywistyczny) ale wszystko to psuje (moim zdaniem) nadmiar erotyki. Dla mnie jest jej zdecydowanie za dużo przez co przyćmiewa całą treść.
Zdecydowanie nie jest to książka wybitna, którą będzie się pamiętać przez lata. „Wschodzący księżyc” to raczej lektura typu „po ciężkim dniu pracy warto przeczytać coś niezobowiązującego i miłego”. Zdecydowanie dla miłośników paranormal romanse, który w obecnie przeżywa prawdziwy rozkwit.