Wrzask recenzja

Premiera tej książki miała miejsce 15 kwietnia, do mnie dotarła dzień później, jednakże zaczęłam ją czytać dopiero na początku maja. Trochę bałam się po nią sięgnąć – z każdej strony atakowały mnie recenzje wychwalające tę książkę pod niebiosa. Martwiłam się, czy przypadkiem nie są one za bardzo nadmuchane. W końcu autorka jest debiutantką, czy mogła napisać thriller idealny? Ile już takich sytuacji było, że patronki mówiły o książce w samych superlatywach, a później okazywała się po prostu słaba.

_____

We Wrzasku poznajemy 3 historie – bardzo temperamentnej i nieznoszącej sprzeciwu dziennikarki Larysy, ekscentrycznego policjanta Bruno oraz Elizy, przewrażliwionej pani domu. O ile pierwsze dwa wątki dość szybko się ze sobą splotły, tak trzeci nabrał sensu dopiero pod koniec książki. Szczerze – trochę mnie denerwowało to, że nie mogłam znaleźć żadnych punktów wspólnych między losami Emilii i dwójki pozostałych bohaterów. Ale koniec wyjaśnił wszystko i pozostawił mnie w niemałym szoku. Tak jak lubię 😉

_____

Rozdziały były podzielone mikro obrazkiem (mi kojarzył się z wybuchem) i na przemian dotyczyły któregoś z głównych bohaterów. Czasami gubiłam się w poruszanych wątkach – w niektórych było wprowadzanych kilku bohaterów na raz i musiałam czytać kilkukrotnie, aby dokładnie pojąć kto jest kim i kto wymawia daną kwestię. Bardzo podobali mi się wyraziści główni bohaterowie, chociaż chwilami byli aż za bardzo wyraziści i mnie denerwowali 😂 Ale to był taki pozytywny rodzaj denerwowania się, ponieważ po prostu bardzo ich polubiłam.

_____

Ostatecznie książka mi się bardzo podobała, chociaż przeczytanie jej było dla mnie nie lada wyzwaniem. Daję jej mocne 7. Moja rada dla autorki – popracować nad wprowadzaniem bohaterów i ich dialogami, ponieważ strony 16-17 oraz 89-90 czytałam po kilka razy. Nie mogę się doczekać kolejnej części, ponieważ autorka zakończyła książkę w okropnym momencie!! Mam nadzieję, że losy Larysy i Bruna splotą się ze sobą jeszcze bardziej. Taka ze mnie niepoprawna romantyczka 😉