Jak stracić hrabiego w dziesięć tygodni recenzja

Wrogowie, czy kochankowie?

W wieku ośmiu lat panna Essie Craven została zaręczona z kimś, kogo spotkała tylko raz w życiu – wyniosłym Aidanem Ravellem, hrabią Denholm, najbardziej pożądanym młodzieńcem z wyższych sfer. Wprawdzie datę ślubu już wyznaczono, problem jednak w tym, że marzenia żywiołowej Essie sięgają dalej niż życie u boku hrabiego. Również i Aidanowi nie byłoby spieszno do małżeństwa… gdyby nie rodzinny honor i kłopoty finansowe, w które wpędził go nieżyjący już ojciec.Narzeczeni zawierają umowę: jeśli Essie znajdzie lepszą kandydatkę na żonę dla Aidana, ich ślubu nie będzie! Tymczasem oboje wchodzą w rolę najpopularniejszej pary londyńskiej śmietanki towarzyskiej. Udawane i prawdziwe uczucia niespodziewanie zaczynają się przeplatać, a plan Essie i Aidana szybko się komplikuje…

„Jak stracić hrabiego w dziesięć tygodni” to książka, której bardzo potrzebowałam. Dawno nie czytałam czegoś tak luźnego, zabawnego, ale i romantycznego. Autorka ma naprawdę talent pisarski i potrafi oczarować czytelnika książką, której fabuła jest nad wyraz przewidywalna. Jednak w zupełności to nie przeszkadza. Ba! Czytelnia bawi się tutaj jak na prawdziwym balu iście w stylu „Bridgertonów”. Tutaj ciągle coś się dzieje, przez co książkę ciężko odłożyć na bok. Na szczęście wcale nie jest taka gruba, więc dla chcącego nic trudnego i można ją przeczytać w jedną nockę. Najwyżej kolejnego dnia chodzi się jak neptyk i zgania wszystko na poły wczesnego rodzicielstwa.

Kolejną mocną stroną romansu są jego bohaterowie. Swego rodzaju feministyczna Essie i hrabia, taki z prawdziwego zdarzenia, który zapewne będzie miał rzesze fanek. Relacje pomiędzy nimi są bardzo realistyczne i co najważniejsze nie mamy jakiegoś nagłego wybuchu namiętności tylko relację, która stopniowo się rozwija co bardzo mi się spodobało. Pomiędzy postaciami jest masa świetnych dialogów, dzięki którym człowiek śmieje się w głos, ale i czuć chemię, która jest taka naturalna. Naprawdę cudownie udało się to autorce ukazać.

„Jak stracić hrabiego w dziesięć tygodni” to zabawna, ale i piękna opowieść do której chętnie jeszcze wrócę. Potrafi przenieść się w zupełnie inne czasy, ale i przy tym genialnie się bawić. Zdecydowanie polecam!