Wrócę do ciebie po wojnie recenzja

Leon Silver "Wrócę do ciebie po wojnie",

Podobnych historii jak ta Tolka Klingsa przemierzającego jako żołnierz podczas II wojny światowej Europę, Azję i Afrykę, w polskich rodzinach znalazłoby się zapewne dużo więcej. II wojna światowa rozrzuciła bowiem Polaków po całym świecie, wędrowali z wielu miejsc, by w końcu stać się żołnierzami armii zachodnich, a potem również polskiej armii generałów: Andersa albo Berlinga. Z drugiej strony ta historia mogłaby również nigdy nie powstać, ponieważ Tolek Klings urodzony w Bóbrce, mieszkający później z żoną i maleńkim synem we Lwowie był Polakiem żydowskiego pochodzenia i zapewne to, że jako żołnierz po zakończeniu kampanii wrześniowej uciekał przez kolejne granice, uratowało mu życie.

Interesujący jest już sam wstęp do książki, w którym zięć Tolka, pisarz wyjaśnia trudności, jakie towarzyszyły zbieraniu wspomnień teścia, ponieważ ten nie potrafił zupełnie odnaleźć się w konwencji samotnego nagrywania opowieści dotyczących wojennych lat czy też spisywania ich przy pomocy maszyny. Dopiero szczera i otwarta rozmowa o życiu i przeszłości z autorem pozwoliła Tolkowi odsłonić się i opowiedzieć swoje frontowe przeżycia. To pokazuje jak trudno jest nieraz uczestnikom wojennych wydarzeń otworzyć się, by po raz kolejny wracając do chwil, których nie chcieliby już nigdy pamiętać, opowiedzieć swoją historię kolejnym pokoleniom.

"Wrócę do ciebie po wojnie" z racji ilości przemierzanych przez bohatera kilometrów i stacjonowania w kolejnych miejscach można by określić swoistą powieścią drogi. Węgry, Jugosławia, Libia, Palestyna, Irak, Iran a wreszcie Włochy, gdzie bohater doczekał kapitulacji Niemiec. Zawiera ona jednak również sporo osobistych przemyśleń Tolka dotyczących trudnych wyborów, praw człowieka, antysemityzmu czy już po wojnie, poszukiwania swojego miejsca na ziemi. To wszystko spowijają niesamowite doświadczenia wojenne, widziane okiem Tolka skomplikowane relacje panujące pomiędzy napotkanymi Polakami i Żydami, liczne rozterki i pretensje czy też niełatwe przyjaźnie. Pojawia się również niegasnąca nadzieja na spotkanie z rodziną po zakończeniu wojny i szczególny rodzaj zwykłego ludzkiego szczęścia, które Tolkowi towarzyszy na każdym kroku.