Zamknięty świat. Chciwość recenzja

We wsi Wygoda koło Częstochowy, dochodzi do włamania. Wszystko miało być proste i szybkie. Monika i Mariusz przygotowywali się do tego kilka miesięcy. Coś jednak poszło nie tak. Dom nie był pusty. A to co się w nim wydarzyło podczas napadu zmieniło życie kilku osobom.

Zamknięty Świat. Chciwość to czwarta książka Autorki z prokuratorem Janem Hejdą i komisarzem Igorem Szulcem w rolach głównych. Jednocześnie to moje pierwsze spotkanie z twórczością Pani Anny. Nie przeszkodziło mi to jednak w czytaniu, choć wiem już, że na pewno sięgnę po wcześniejsze tytuły.

Otrzymałem tutaj historię kompletną, o chorobliwej żądzy zemsty, która ofiarę zmienia w okrutnego przestępcę.

"To samo chciałem zrobić im. Po prostu ich zabić. Tata uczył mnie, że trzeba wyczuć dobry moment. Nie można działać pochopnie lub pod presją. Teraz byłem zbyt zdenerwowany. (...) Kiedy poczują się bezpiecznie i będą się cieszyć swoimi łupami, pojawia się ja. Albo lepiej: zwabię ich do lasu. Wtedy wyjdę pewnie. Bezszelestnie, ale tak, żebym mnie widzieli. Nawet nie zdążą zareagować. Będą zaskoczeni, jak szybko potrafią odebrać im życie ".

Książkę czytało mi się bardzo dobrze. Mimo, iż w tej historii występuje kilkoro bohaterek i bohaterów to nie miałem problemu z połapaniem się w niej. Każda z tych postaci miała w książce przestrzeń na swoją opowieść – fajnie to zbudowała Autorka, gdyż wszyscy opowiadali w pierwszej osobie. Dzięki temu było to dla mnie łatwe do przyswojenia i poukładania sobie w głowie.

No i nie była to opowieść dla samej opowieści. Pani Anna ciekawie zbudowała fabułę opierając ją nie tylko na wątku kryminalnym, ale również na portretach psychologicznych bohaterek i bohaterów. Razem z nimi zatapiałem się w ich wewnętrznych przemyśleniach; bólu, który drążył w ich umysłach drobne rysy; emocjach, które tłumili w sobie.

"Ty nie wiesz, jak to jest czuć się jak gówno! Jak wszyscy uważają cię za debila i psychicznego. A kiedy stanie się coś w klasie, wszyscy podejrzliwie patrzą najpierw na ciebie ".

"Naprawdę chcesz umrzeć?(...) Wszystko mi jedno. Nie wierzę. (...) Wszyscy chcemy żyć. Wiem, jak czasem życie potrafi dać po dupie, ale mamy je tylko jedno. Nawet jak wpadniesz w najgorsze gówno, trzeba się podnieść i wyjść na prostą. Otrzepać się z tego (...) i żyć tak, żeby kiedyś móc powiedzieć, że zrobiło się wszystko żeby być z siebie dumnym ".

Wpadłem w tę historię jak przysłowiowa śliwka śliwka w kompot. Dałem się wplątać. Zaangażowałem się całym sobą. Bolało..., ale nikt nie mówił, że będzie lekko. Nikt z nich – bohaterek i bohaterów – nie miał lekko. Każda i każdy z nich, również ja, emocjonalnie zostaliśmy poszarpani. Daj się również poszarpać... Polecam! Czytaj!