Czas pogardy recenzja

Chociaż powieści historyczne to zdecydowanie nie jest mój ulubiony gatunek literacki, to opis książki Yarka Aranowicza na tyle mocno mnie zaciekawił, że chętnie po nią sięgałam. Dziś nie żałuję tej decyzji i szczerze przyznam, że chyba przekonam się do tego gatunku.
Głównym bohaterem powieści jest 6 letni chłopiec o imieniu Tomek i to z jego perspektywy napisana jest cała książka, co według mnie było znakomitym pomysłem autora. Stopniowo poznajemy postać dziecka, jego trudną historię i ciężkie czasy w których przyszło mu żyć. Tomaszek jest sierotą, nie pamięta swojej rodziny. Wyparł ze swojej głowy tragiczne wspomnienia związane z utrata rodziców. Nagle świat staje w obliczu II wojny światowej, a mały chłopiec zostaje sam jak palec i jest zdany wyłącznie na siebie. Podejmuje trudną walkę o przetrwanie na wileńskich ulicach. Takich sierot jak Tomek w Wilnie jest wiele. Dzieci łączą się w grupy, pomagając sobie wzajemnie w zdobyciu pożywienia czy też szukaniu bezpiecznego schronienia. Lata mijają, a losy małego bohatera na kartach powieści, zmieniają się jak w kalejdoskopie. Jak to w prawdziwym życiu chłopiec doświadcza tych złych i tych dobrych chwil. Na oczach Tomka giną tragicznie jego przyjaciele, dziecko jest świadkiem bestialskiego mordu na grupie żydowskiej ludności. Chłopiec trafia do sierocińca, w którym zostaje prawie zakatowany na śmierć przez nauczyciela. Cierpi z głodu, zimna i chorób, które atakują jego organizm. Te okrutne wydarzenia niewątpliwie pozostawią w jego psychice głębokie piętno. Mimo to dziecko ma ogromną wolę przetrwania. Na swojej drodze spotyka osoby, które przywracają mu wiarę w to, że może być lepiej. Kim są? Jak potoczą się dalsze losy Tomka? Czy odnajdzie swoich rodziców? Tego przekonajcie się sami.
Co warto podkreślić, to to, że powieść Yarka Aranowicza oparta jest na faktach i spisana na podstawie pamiętników Tomasza Aranowicza - jego ojca. Autor znakomicie oddaje klimat tamtych czasów, ukazując historię bardzo emocjonalnie. Nie jest to lekka lektura. Ciągle zadawałam sobie pytanie dla czego tak małe dziecko musiało przechodzić przez takie okropności. Później naszła mnie refleksja, że to ludzie ludziom zgotowali taki los. Świadomość tego jest bardzo trudna do zaakceptowania.
Czy książkę polecam? Oczywiście.