Szepty o wschodzie księżyca recenzja

Szepty o wschodzie księżyca to już czwarta z pięciu część serii Wodospady Cienia. Miałam obawy, czy autorce uda się utrzymać poziom poprzednich części. Całkiem niepotrzebnie. Wydaje mi się, że ten tom jest lepszy, ciekawszy, bardziej intrygujący.

Kylie Galen jest główną bohaterką serii. Dziewczyna przebywa w obozie dla młodzieży ze zdolnościami paranormalnymi, o wdzięcznej nazwie Wodospady Cienia. Od pierwszej części próbuje dowiedzieć się do jakiego gatunku należy. Teraz już wie, ale sprawia to kłopoty i niekończące się pytania, na które bardzo chciałaby znaleźć odpowiedź. Niestety, nie wydaje się, żeby ktoś z obozu mógł jej pomóc.

Tymczasem jest dla wszystkich zagadką i ciekawostką. Wzór jej mózgu, który mogą odczytać osobnicy tacy jak ona, co chwilę się zmienia. Raz jest zdecydowanie człowiekiem, by po chwili stać się wampirem, czarownicą, elfem, wilkołakiem… albo po prostu zniknąć. Najgorsze jest to, że nie potrafi kontrolować tych przemian i wywołuje niemałą sensację wśród obozowiczów. Ciężko być takim odmieńcem i tak naprawdę nigdzie nie pasować. Jakby tego było mało, dziewczyna ma dar rozmawiania z duchami. Ale nagle coś się zmienia. Widzi ducha osoby, która żyje. Czy Holiday, komendantce obozu i przyjaciółce Kylie grozi niebezpieczeństwo?

Dziewczyna posiada też rzadką moc uzdrawiania, ale gdy jej używa, zaczyna świecić… A do tego przyzywa ją las, a raczej to, co się w nim znajduje… Czy będzie umiała oprzeć się temu zewowi? Kto lub co chce się za wszelką cenę z nią skontaktować?